Nowy odpowiedzialny za geodezję w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji

Od 6 czerwca sprawuje on nadzór nad głównym geodetą kraju oraz Instytutem Geodezji i Kartografii, a poza tym nad sprawami z zakresu administracji publicznej, wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych.

Stanisław Huskowski urodził się 24 kwietnia 1953 r. we Wrocławiu. Ukończył Wydział Matematyczno-Fizyczno-Chemiczny Uniwersytetu Wrocławskiego. Po studiach został asystentem w Instytucie Fizyki Politechniki Wrocławskiej.

Od 1978 r. zaangażował się w działalność opozycji demokratycznej, m.in. jako współpracownik Studenckiego Komitetu Solidarności i Klubu Samoobrony Społecznej we Wrocławiu. Redagował niezależne pisma, drukował, kolportował ulotki, prasę bezdebitową i książki.

W 1980 roku organizował „Solidarność” we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku. Był członkiem Prezydium Zarządu Regionu Dolny Śląsk NSZZ „Solidarność” i rzecznikiem prasowym związku oraz delegatem na I Krajowy Zjazd NSZZ „Solidarność”. Przed wprowadzeniem stanu wojennego wspólnie z Józefem Piniorem uczestniczył w ukryciu 80 milionów złotych dolnośląskiej „Solidarności”. W stanie wojennym był z tego powodu poszukiwany listem gończym. Został aresztowany, internowany i zwolniony z pracy na uczelni za działalność w „Solidarności”.

Po zwolnieniu z internowania pracował jako nauczyciel w XIV Liceum Ogólnokształcącym, był konstruktorem w Instytucie Automatyki Systemów Energetycznych, fizykiem i technikiem medycznym w szpitalu onkologicznym we Wrocławiu i zaopatrzeniowcem w Polskim Stowarzyszeniu Jazzowym. Jednocześnie uczestniczył w pracach podziemnej „S”. Zorganizował drukarnię, w której powielał niezależne wydawnictwa m.in. „Z Dnia na Dzień”, serwis informacyjny Regionalnego Komitetu Strajkowego NSZZ Solidarność i biuletyn „Solidarności” Uniwersytetu Wrocławskiego. Współpracował z podziemną „Solidarnością” kierowaną przez Marka Muszyńskiego.

Brał czynny udział w kampanii wyborczej przed wyborami 4 czerwca 1989 roku wspomagając Komitet Obywatelski „Solidarności” w Wałbrzychu. Organizował wiece wyborcze, drukował gazetę ścienną. Po wyborach zaangażował się w propagowanie idei samorządności lokalnej, organizując struktury ogólnopolskiej Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Był organizatorem i dyrektorem Dolnośląskiego Centrum Szkolenia Samorządowego (1990-93). Równolegle – w latach 1991-94 – prowadził własną firmę.

Od 1994 roku przez dziesięć lat był radnym Rady Miejskiej Wrocławia. Pełnił funkcje wiceprzewodniczącego rady, wiceprezydenta i prezydenta Wrocławia (od sierpnia 2001 do listopada 2002). Jako pierwszy prezydent polskiej metropolii wprowadził na giełdę przedsiębiorstwo komunalne (MPEC SA). W latach 2002-04 był przewodniczącym Rady Miejskiej.

W 2004 roku został wybrany senatorem, a w V i VI kadencji posłem RP. Jako poseł uczestniczy w pracach Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy.

Należał do Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Od początku jest członkiem Platformy Obywatelskiej RP, uczestniczy w pracach Rady Krajowej Platformy oraz Rady Regionalnej.

Jest żonaty, ma syna Tadeusza.