Niech państwo nie szkodzi biznesowi

W najnowszym wydaniu GEODETY publikujemy rozmowę z szefami spółki OPGK w Opolu Wojciechem Będkowskim i Krystianem Wachowskim. Mimo że firma odnotowała w ubiegłym roku rekordowe przychody, doskwierają jej przepisy ustawy Prawo zamówień publicznych, a szczególnie stosowanie przez zamawiających kryterium najniższej ceny bez oglądania się na rozsądek.

fot. Jerzy Przywara

KATARZYNA PAKUŁA-KWIECIŃSKA: Taksówkarz powiedział mi po drodze, że w Opolu nic się nie dzieje.
WOJCIECH BĘDKOWSKI: Opole się wyludnia, urzędnicy narzekają, że brak jest inwestorów, a wczoraj na naszą uroczystość z okazji 20-lecia nie przyszedł nikt zaproszony z urzędu miasta. Co ciekawe, obecny prezydent miasta jeszcze jako wojewoda w 1992 r. prywatyzował naszą firmę. Nie było też oficjalnej delegacji z Politechniki Opolskiej, mimo wieloletniej współpracy, przyszli jedynie zaprzyjaźnieni profesorowie. Za to z Uniwersytetu Przyrodniczego z Wrocławia przyjechała liczna delegacja. Czyli Wrocławiowi, choć sam ma duży potencjał ludzki, zależy na współpracy z ościennymi województwami. To o czymś świadczy.

Ale za to Urząd Wojewódzki bardzo się postarał.
WB: Rzeczywiście wojewoda Ryszard Wilczyński reprezentował administrację rządową, bo prezesi GUGiK nie mog­li przyjechać ze względu na równoległą konferencję w Warszawie. Również samorząd województwa opolskiego był reprezentowany przez wicemarszałka Romana Kolka.

Wojewoda mówił mi, że jest zainteresowany skanowaniem laserowym z powietrza w kontekście zapobiegania skutkom powodzi.
WB: Możemy sporo zaproponować w tym zakresie. Obchodom naszego jubileuszu towarzyszyły warsztaty, na których m.in. pokazywaliśmy interaktywną mapę pozwalającą śledzić postępy fali zalewowej, np. powodzi z 1997 r.

Gdyby sytuacja się powtórzyła, to waszą siedzibę, tuż nad Odrą, fala zalałaby chyba w pierwszej kolejności?
KRYSTIAN WACHOWSKI: Dzisiaj miasto jest przygotowane na powódź bez porównania lepiej. W ramach programu antykryzysowego mamy już zrobione generalne porządki. Wyspy w cent­rum miasta zostały ogrodzone murami oporowymi opartymi na larsenach wbitych w wały. W murach pozostawiono tzw. wejścia awaryjne, które normalnie są otwarte, a w czasie zagrożenia się je zasuwa. Oczywiście, jeżeli fala będzie wyższa niż w 1997 r., to i tak się przeleje. W hydrotechnice obowiązuje zasada, że nie buduje się wałów na wodę tysiącletnią. Na to trzeba się przygotowywać w inny sposób, z polderami. (...)

Paradoksalnie, gdyby nie ta powódź, nie mielibyście wielu zleceń.
KW: Patrząc przez ten pryzmat, to racja. Aktualnie obsługujemy modernizację zbiornika nyskiego, który ledwo wytrzymał w 1997 r. Całe miasto Nysa mogło wtedy znaleźć się pod wodą.
WB: Bierzemy też udział w regulacji Nysy Kłodzkiej w Lewinie Brzeskim, gdzie w ramach unijnego programu poprawy bezpieczeństwa przeciwpowodziowego budowany jest stopień wodny.

Obsługa obiektów hydrotechnicznych to jedna z waszych specjalności, ale chyba tą zasadniczą są drogi? 200 km autostrad i dróg szybkiego ruchu oraz 400 mostów to niezły wynik.
WB: Na samej autostradzie A4 obsługiwaliśmy 7 odcinków trasy o łącznej długości 88 km oraz 275 obiektów mostowych. Staramy się kompleksowo obsługiwać drogę jako obiekt liniowy razem z obiektami mostowymi. Ale zdarza się, że mamy większy potencjał na mostach, a ceny wyższe na drogach i tam przegrywamy. (...)

Czy kryzys już do was dotarł, czy na razie tylko o nim słyszycie?
WB: Zaczynamy się nim już martwić, choć rok 2013 zapowiada się jeszcze nieźle. Jesteśmy mocno zaangażowani w duże projekty drogowe, które, niestety, powoli się kończą. Ale na przyszły rok mamy już podpisane umowy.

Żaden wasz zleceniodawca dotąd nie zbankrutował?
WB: Jeśli chodzi o firmy budowlane, to otrzymujemy regularne płatności – co miesiąc określone transze z każdego kontraktu. Trudniej jest utrzymać płynność finansową przy takich zadaniach, jak TBD, które są płatne na końcu, czyli trzeba kredytować zamawiającego. Ale my takich prac do tej pory wykonywaliś­my niewiele. Mieliśmy natomiast problem ze znaną firmą geodezyjną z Krakowa, z którą pracowaliśmy na dwóch kontraktach w konsorcjum. Na żądanie zamawiającego musieliśmy przejąć wszystkie zadania i było z tym trochę perturbacji, trzeba też było zapłacić jej podwykonawcom. (...)

Jakie są najważniejsze przeszkody w prowadzeniu biznesu? Co chcielibyś­cie zmienić?
WB: Jako spora firma, która prowadzi pełną księgowość, płaci wszystkie podatki, a pracownikom opłaca delegacje, posiłki regeneracyjne czy napoje, mamy wyższe koszty niż firmy działające na pograniczu szarej strefy. Dlatego najbardziej uderza w nas kryterium najniższej ceny stosowane na przetargach. Według nas taki zapis napędza szarą strefę. Wiadomo, że nie można pójść w drugą skrajność, ale potrzebny jest jakiś złoty środek, by takie firmy jak nasza mogły uczciwie konkurować...

Pełna treść wywiadu w grudniowym wydaniu GEODETY

Rozmawiała Katarzyna Pakuła-Kwiecińska