W dniu 75. urodzin prof. Adam Linsenbarth zakończył działalność na stanowisku dyrektora IGiK

W Instytucie Geodezji i Kartografii odbyło się dzisiaj okolicznościowe posiedzenie Rady Naukowej IGiK z udziałem członków Kolegium oraz licznie przybyłych gości. Minister budownictwa Andrzej Aumiller na prośbę prof. Adama Linsenbartha zwolnił go z obowiązku pełnienia funkcji dyrektora IGiK. Do końca kadencji, czyli przez najbliższe pół roku, pracami Instytutu będzie kierował Jerzy Sujecki, dotychczasowy zastępca dyrektora.

Adam Linsenbarth skończył dzisiaj 75 lat, z czego przez ostatnich 15 nieprzerwanie kierował pracami IGiK. Od dzisiaj będzie mógł się już skupić na pracy naukowej, a szczególnie na projekcie, któremu ostatnio oddaje się z pasją: opracowaniu koncepcji kompleksowego systemu informacji czasowo-przestrzennej wydarzeń na kartach Biblii.
Na dzisiejsze spotkanie w IGiK przybył nie tylko minister budownictwa Andrzej Aumiller, ale także główny geodeta kraju Wiesław Potrapeluk, który szczęśliwym zbiegiem okoliczności (mgła na Okęciu) nie wyleciał wczoraj do Finlandii, oraz wiceprezes GUGiK Adam Iwaniak. Świat nauki reprezentowali m.in. profesorowie: Bogdan Ney, Jerzy Gaździcki, Lubomir Baran, Andrzej Hopfer, Andrzej Sas-Uhrynowski, Andrzej Makowski, Aleksandra Bujakiewicz, a także liczni pracownicy Instytutu – wieloletni współpracownicy Jubilata. Spotkanie upłynęło w ciepłej, niemal rodzinnej atmosferze. Profesor był wśród przyjaciół, którzy szczerze gratulowali mu jubileuszu i dziękowali za wiele lat wspólnej, owocnej pracy. Podkreślano walory Jubilata, nie tylko jako dociekliwego naukowca, sprawnego organizatora, ale także człowieka o niezwykłej kulturze osobistej i zdolnościach mediacyjnych. Andrzej Aumiller uhonorował Jubilata wyróżnieniami resortowymi: Honorową Odznaką za Zasługi dla Budownictwa oraz Honorową Odznaką za Zasługi dla Geodezji i Kartografii.

Prof. Adam Linsenbarth urodził się 30 listopada 1931 roku w Starogardzie Gdańskim. Po maturze, w 1949 roku podjął pracę w Biurze Terenowym Poznańskiego Oddziału PPM we Wrocławiu. Dwa lata później rozpoczął studia na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1956 roku. Jako absolwent specjalizacji fotogrametria podjął pracę w Państwowym Przedsiębiorstwie Fotogrametrii w Warszawie. W latach 1957-61 pracował dodatkowo w Katedrze Fotogrametrii PW jako starszy asystent. Tytuł doktora nauk technicznych uzyskał w 1968 r., a stopień doktora habilitowanego – w 1996 roku – na podstawie rozprawy dotyczącej badania pustyń metodami teledetekcji.
W latach 1973-76 i 1981-87 pracował jako ekspert ds. fotogrametrii w Libii. W czasie przerwy między tymi wyjazdami podjął pracę w Instytucie Geodezji i Kartografii w Warszawie. Do IGiK wrócił też po zakończeniu kontraktów zagranicznych. W 1991 roku wygrał konkurs na stanowisko dyrektora IGiK. Potem jeszcze dwukrotnie wygrał konkurs na to stanowisko i funkcję dyrektora Instytutu pełnił nieprzerwanie przez ponad 15 lat, aż do dzisiaj. Profesor kierował licznymi projektami badawczymi, opublikował wiele prac zarówno w kraju, jak i za granicą. Był założycielem Polskiego Towarzystwa Fotogrametrycznego, jest członkiem Stowarzyszenia Geodetów Polskich.

(na podstawie referatu prof. Bogdana Neya opublikowanego w „Pracach IGiK”, t. XLVIII, z 104, 2001)

Katarzyna Pakuła-Kwiecińska