Jubileusz prof. Adama Linsenbartha

Sylwetkę zawodową i drogę naukową prof. Adama Linsenbartha przedstawił prof. Bogdan Ney (PAN), akcentując m.in. jego liczne osiągnięcia w kraju i zagranicą oraz w okresie, gdy kierował Instytutem Geodezji i Kartografii.

Dr Marek Baranowski, dyrektor IGiK, powiedział, że bardzo wysoko oceniany jest udział profesora w działalności instytutu. Podkreślił jego wkład w stworzenie koncepcji Krajowego Systemu Informacji Przestrzennej i zasługi w pracach nad założeniami do dyrektywy INSPIRE. – Dzięki swym dokonaniom cieszy się Pan zasłużonym szacunkiem zarówno w kraju, jak i zagranicą – powiedział na zakończenie. Jubilatowi życzenia przesłała Jolanta Orlińska, główny geodeta kraju, podkreślając jego wkład w rozwój polskiej fotogrametrii i teledetekcji. Zaliczyła profesora do grona najwybitniejszych naukowców w dziedzinie geodezji i kartografii, podkreśliła też jego niespotykaną kulturę osobistą.
Profesor Adam Linsenbarth w swym wystąpieniu uzupełnił swój bogaty życiorys o mało znane, lecz barwne epizody. Podziękował również bliższym i dalszym współpracownikom za lata wspólnej pracy.

Na uroczystość przybyli m.in.: Piotr Styczeń – podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury, prof. Leszek Rafalski – dyrektor Instytutu Dróg i Mostów, prof. Jerzy Gaździcki – prezes PTIP, prof. Aleksandra Bujakiewicz – prezes PTFiT, Włodzimierz Kędziora – sekretarz generalny SGP, prof. Stefan Przewłocki z WSGK w Kutnie. Obecni byli także przedstawiciele biznesu, szkół wyższych i liczne grono pracowników instytutu, a także przedstawiciele ziemi kociewskiej (rejonu, z którego pochodzi Adam Linsenbarth) w historycznych mundurach Wojska Polskiego.

Adam Linsenbarth, syn zawodowego oficera Wojska Polskiego, urodził się w Starogardzie Gdańskim (30 listopada 1931 r.). W latach 1951-56 studiował na Politechnice Warszawskiej, gdzie uzyskał dyplom magistra inżyniera o specjalności fotogrametria. Po ukończeniu studiów pracował w Państwowym Przedsiębiorstwie Fotogrametrycznym w Warszawie i równolegle był starszym asystentem na Wydziale Geodezji i Kartografii PW. W 1968 roku obronił pracę doktorską na tej uczelni. W latach 1970-76 przebywał zagranicą. W Tanzanii nadzorował wykonanie mapy topograficznej tego kraju, następnie był oddelegowany przez GUGiK i PHZ Polservice do pracy w libijskim ministerstwie planowania, gdzie był ekspertem ds. fotogrametrii. Po powrocie do kraju był kierownikiem Zakładu Produkcji Doświadczalnej w słynnym OPOLIS (uruchomionym w IGiK pierwszym w krajach socjalistycznych ośrodku przetwarzania zdjęć lotniczych i satelitarnych). Lata 1981-85 to ponowny pobyt w Libii, tym razem z ramienia Geokartu. Od 1991 do 2006 roku pełnił funkcję dyrektora IGiK. W 1996 roku obronił pracę habilitacyjną, a w 1998 został profesorem IGiK.

Jest z autorem dwóch podręczników z zakresu fotogrametrii, a także licznych prac i opracowań naukowych. W ostatnich latach zajmuje się kartografią biblijną.