Wiesław Pawłowski, Stefan Przewłocki
Normy nowe, ale...
Wymiarowanie, tolerowanie i pomiary geodezyjne obiektów budowlanych w ujęciu norm PN-ISO (część II)
Niewątpliwie wadą przedstawionych norm z zakresu metodyki pomiarowej jest brak w nich współczesnych instrumentów pomiarowych stosowanych także w budownictwie, umożliwiających daleko idącą automatyzację prac pomiarowych, co wynika oczywiście z tego, że ustanowione normy PN-ISO są równoważne normom ISO wydanym stosunkowo dawno, bo w 1989 roku.
Metody pomiarowe w budownictwie Opracowane dotychczas normy PN-ISO i PrPN-ISO z zakresu metod pomiarowych w budownictwie obejmują: - pomiary kontrolne, pomiary powykonawcze i pomiary mające na celu zbieranie danych dokładnościowych dla potrzeb procedur obliczeniowych przyjętych przez normy PN-ISO 3443/3 i PN-ISO 3443/4, - procedury ustalania tzw. dokładności użytkowej instrumentów pomiarowych z oprzyrządowaniem pomocniczym przed przystąpieniem do realizacji określonego zadania pomiarowego w ramach pomiarów zasadniczych (tyczenia) oraz pomiarów sprawdzających i powykonawczych. Normą wprowadzającą w zagadnienie weryfikacji zgodności wymiarowej jest norma ISO 7077 (aktualnie opracowywana jako projekt normy PrPN-ISO), która ustala co następuje: - pomiar powykonawczy – pomiar wykonywany dla zweryfikowania zgodności z przyjętą odchyłką dopuszczalną ukończonego etapu procesu budowy (pomiary powykonawcze nie są synonimem nieformalnych pomiarów kontrolnych zdefiniowanych w normie ISO 4463), - kontrola dokładności pomiaru – zestaw pomiarów wykonywanych dla sprawdzenia dokładności metod pomiarów powykonawczych, - pomiary powykonawcze dla czynności wytyczania budynku (jego lokalizacji w terenie) wykonuje się dla potwierdzenia zależności (związku) pomiędzy budynkiem a fizycznymi cechami najbliższego otoczenia, - pomiary powykonawcze dla wszystkich innych czynności, włączając tyczenie wewnątrz budynku, wykonuje się dla sprawdzenia zgodności z przyjętymi odchyłkami dopuszczalnymi, - pomiary powykonawcze dla wszystkich czynności wewnątrz budynku powinny być znacznie dokładniejsze w porównaniu z odchyłką dopuszczalną tych czynności, które są przedmiotem kontroli – generalnie przyjmuje się, że odchylenie standardowe właściwe danej procedurze pomiarowej powinno być rzędu 0,1 przyjętej odchyłki dopuszczalnej, - pomiary powykonawcze powinny być tak zlokalizowane w cyklu technologicznym budowy, aby możliwa była korekta stwierdzonych odchyłek nadmiernych, tj. przekraczających odchyłkę dopuszczalną, - pomiar powykonawczy dla tyczenia budynku powinien być wykonywany przez inny zespół pomiarowy przy użyciu innego sprzętu pomiarowego, ale tej samej klasy dokładności co sprzęt użyty do tyczenia zasadniczego, - pomiar powykonawczy dla tyczenia wewnątrz budynku powinien być wykonany różnymi metodami pomiarowymi przy zachowaniu układu odniesienia określonego przez lokalną osnowę pomiarową, zgodnego z tyczeniem zasadniczym.
Pełna treść artykułu w listopadowym wydaniu miesięcznika GEODETA
powrót
|