powrót

Maria Jasińska

Czyja miedza, czyli rozgraniczanie nieruchomości

Prawnik radzi.

Każdy chyba oglądał film o Kargulach i Pawlakach, gdzie przyczyną sporu była miedza. Niejeden pewnie czytelnik z opowiadań bądź też z autopsji pamięta różne ciekawostki dotyczące wyznaczania granic. Sama słyszałam o właścicielu tak zawziętym, że postanowił obsadzić miedzę... granatami. Na nieszczęście zapomniał, gdzie je umieścił, i gdy miedza osiągnęła rozmiary dwóch pól – sprawą musiały zająć się oddziały saperskie.

Spraw takich i podobnych było mnóstwo, dlatego każda inicjatywa zmierzająca do ugodowego rozstrzygania sporów zasługuje na uznanie. Niewątpliwie taką inicjatywą jest zarządzenie z 5 sierpnia 1996 r. (M.P. 50 poz. 468) w sprawie rozgraniczenia nieruchomości wydane na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 17.05.1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm.) przez ministrów gospodarki przestrzennej i budownictwa oraz rolnictwa i gospodarki żywnościowej. Zarządzenie to z jednej strony nakłada na geodetów obowiązki w postaci dokonywania rozgraniczenia gruntów, z drugiej zaś umożliwia regulację własności gruntów poza sądem.
Aby jednak działania geodety mogły byś uznane za prawne, muszą zostać spełnione określone przesłanki expressis verbis wyrażone w omawianym zarządzeniu. Przede wszystkim zdefiniowane jest w nim pojęcie geodety. Zgodnie z nim jedynie osoba, która odpowiada warunkom określonym w art. 31 ust. 1 ustawy z 17.05.1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne może byś podmiotem działań określonych w zarządzeniu.
Wiadomo, iż obrót nieruchomościami obwarowany jest szczególnymi przepisami. Do najważniejszych należy wymóg zawarcia umowy kupna-sprzedaży w formie aktu notarialnego. Jeśli wymóg ten nie zostanie spełniony, wówczas umowa jest nieważna i mamy do czynienia z nieformalnym obrotem ziemią. Sytuacja taka miała miejsce szczególnie na wsiach, gdzie dokonywano faktycznego scalenia gruntów bez umów notarialnych. Proceder ten był tak nagminny, że państwo zdecydowało się dokonać uwłaszczenia. Drugą zasadą dotyczącą obrotu nieruchomościami jest konieczność zakładania księgi wieczystej dla każdej nieruchomości. W księdze tej powinni byś umieszczeni kolejni właściciele nieruchomości, obciążenia itp. Do danych zawartych w księdze wieczystej ustawodawca przywiązuje wyjątkową wagę wyznając rzymską zasadę „kto pierwszy co do wpisu, ten pierwszy co do prawa”, uznając tym samym, iż wszelkie zapisy dokonywane w księdze wieczystej są prawdziwe i dopiero specjalne postępowanie może je obalić. Podobne stanowisko przyjęte zostało w omawianym zarządzeniu. Zgodnie z treścią § 3 zarządzenia podstawę ustalenia przebiegu granic stanowią dokumenty stwierdzające stan prawny nieruchomości.

Pełna treść artykułu w listopadowym wydaniu miesięcznika GEODETA

powrót

KOMENTARZE Komentarze są wyłącznie opiniami osób je zamieszczających i nie odzwierciedlają stanowiska redakcji Geoforum. Zabrania się zamieszczania linków i adresów stron internetowych, reklam oraz tekstów wulgarnych, oszczerczych, rasistowskich, szerzących nienawiść, zawierających groźby i innych, które mogą być sprzeczne z prawem. W przypadku niezachowania powyższych reguł oraz elementarnych zasad kultury wypowiedzi administrator zastrzega sobie prawo do kasowania całych wpisów. Użytkownik portalu Geoforum.pl ponosi wyłączną odpowiedzialność za zamieszczane przez siebie komentarze, w szczególności jest odpowiedzialny za ewentualne naruszenie praw lub dóbr osób trzecich oraz szkody wynikłe z tego tytułu.