Artykuł o wirtualnym przenoszeniu współrzędnych do pobrania

W majowym numerze GEODETY opublikowaliśmy artykuł dr. inż. Ryszarda Pażusa pt. „Klucze i wytrychy” poświęcony wirtualnym przeniesieniom współrzędnych jako alternatywie dla zakładania punktów osnowy geodezyjnej. Teraz – w czasie, w którym trwają konsultacje społeczne projektu rozporządzenia ws. standardów – udostępniamy ten artykuł w całości za darmo.

Skostniałe regulacje prawne nie powinny być barierą w inno­wa­cyjnym stosowaniu nowych technologii, takich jak VRS. Na podkreślenie zasługuje aspekt ekonomiczny. Do otrzymania bardzo wysokiej dokładnoś­ci nie jest wymagane ani szczególne instrumentarium, ani jakieś wydłużone w czasie pomiary.

Wirtualne stacje referencyjne VRS (Virtual Reference Station) w pomiarach z wykorzys­taniem aktyw­nych sieci geodezyjnych (ASG) radykalnie zmieniły techniczną i ekonomiczną optymalizację zakładania osnów geodezyjnych. I to nie tylko sieci szczegółowych i pomiarowych, ale także tych podstawowych, o najwyższej dokład­ności.

Gdyby w rozporządzeniu w sprawie osnów geodezyjnych z 2012 r. nie usunięto zapisu § 5 pkt 2 instrukcji G-2 [1]: „Dopuszcza się stosowanie w sieciach geodezyjnych punktów nieutrwalonych i punktów matematycznych, materializowanych na żądanie z wymaganą dokładnością”, prawdopodobnie w terminologii Polskich Norm Branżowych [ramka na stronie obok] znalazłyby się dzisiaj hasła:
• „wirtualny punkt nawiązania – punkt sieci geodezyjnej, dla którego wykonano nawiązanie geodezyjne do wirtualnej stacji referencyjnej VRS”,
• „punkt przeniesienia współrzędnych, punkt przeniesienia – punkt geodezyjny, założony w pobliżu punktu poziomej osnowy geodezyjnej lub wirtualnej stacji referencyjnej (VRS), wyznaczony w zależności od tego punktu lub VRS i mający dokładność tego samego rzędu”.
Stało się jednak inaczej i takich definicji, niestety, nie mamy.

• Krótkie wektory w krótkich sesjach
VRS-y wykorzystuje się, poza popularnymi pomiarami RTN, w metodzie szybkiej statycznej RS (Rapid Static). I to właś­nie o zaletach metody RS jest ta pub­likacja, stanowiąca w pewnym stopniu kontynuację serii artykułów drukowanych w GEODE­CIE kilka ładnych lat temu [2, 3, 4 i 5]. Tym razem procedura pomiarowa jest ograniczona do wyznaczania krótkich wektorów, w bardzo krótkich sesjach pomiarowych, trwających kilkanaście minut, w lokalizacjach otwartego widnokręgu. Celem jest otrzymanie wysokiej dokładności wyznaczenia współrzędnych w standardzie dokładności podstawowej poziomej osnowy geodezyjnej. W metodzie tej szczególny nacisk kładzie się na...

Pełna treść artykułu (w dziale GNSS)

Redakcja