Stanisław Białousz
By żyło się zdrowo i szczęśliwie
Prekursorzy planowania przestrzennego na WGiK PW – Stanisław Kluźniak, Marian Frelek i Wiktor Richert. Zbliżający się jubileusz 20-lecia kierunku studiów Gospodarka przestrzenna na Wydziale Geodezji i Kartografii PW skłania do spojrzenia wstecz i przedstawienia wcześniejszych działań, które zachęcały do jego utworzenia i znacznie to ułatwiły.
Gmach Główny PW (fot. WGiK PW)
|
Na przestrzeni ostatnich 100 lat mieliśmy do czynienia z takimi pojęciami, jak urbanizm, urbanistyka, ruralizm, ruralistyka, planowanie regionalne, planowanie przestrzenne, zagospodarowanie przestrzenne, gospodarka przestrzenna, planowanie terenów osiedlowych na wsi, regulacje miast czy plany zabudowy. Mimo tej wielorakości w istocie chodzi o jedno: racjonalne gospodarowanie w przestrzeni zgodne z warunkami naturalnymi, potrzebami gospodarczymi i społecznymi. W okresie międzywojennym wyraźnie odróżniano opracowywanie planów dla terenów miast i wsi, a te plany miały być zgodne z wizją porządku na większych obszarach, określanego przez plany regionalne. W ramach scaleń gruntów na wsiach ambitniejsi mierniczowie (jak Marian Frelek czy Stanisław Kluźniak) też próbowali ulepszyć i uporządkować ścieśnioną i zagęszczoną zabudowę oraz wydzielać tereny dla usług. W prasie fachowej pojawiały się artykuły na ten temat, a Kluźniak poświęcił temu obszerny rozdział w swoim podręczniku. O ile planowanie na obszarach miast i osiedli wiejskich miało już sporą tradycję, to planowanie regionalne dopiero się rodziło. Prekursorami byli Jan Olaf Chmielewski i Szymon Syrkus, autorzy planu i książki „Warszawa funkcjonalna”, w której podkreślali rolę ciągów komunikacyjnych (głównie wzdłuż linii kolejowych) w rozwoju miast. Ta koncepcja znalazła duże uznanie na międzynarodowych kongresach. O planach regionalnych pisze też dużo Kluźniak w książce „Urbanizm”.
Planowanie na terenach wiejskich rozwijał na Wydziale Architektury PW Franciszek Piaścik, jeden z pierwszych doktorów w tym zakresie i późniejszy kierownik katedry Architektury Wiejskiej, wykładający po wojnie również na Wydziale Geodezyjnym. Nie miałem już okazji słuchać wykładów profesora Piaścika, ale starsi koledzy wspominali, że często prosili go, aby nie wycierał z tablicy pięknych rysunków, dopóki ich nie sfotografują. Profesora Piaścika zastąpił prof. Ignacy Tłoczek, również barwnie opowiadający o potrzebach planowania na terenach wiejskich i szerszego, niż to było na przełomie lat 50. i 60., ujęcia usług w osiedlach wiejskich. Podawał np., że w Czechosłowacji w sklepach wiejskich można było kupić wszystkie niezbędne produkty (np. eleganckie ubrania, radia i telewizory) bez potrzeby jeżdżenia do miasta. Tak więc i u nas należało planować dla wsi szeroki zakres usług i przeznaczonych dla nich terenów. • Stanisław Kluźniak
Był profesorem na Wydziale Geodezyjnym PW i wykładał geodezję II, tak zwaną szczegółową. Współtworzył w Warszawie Technikum Miernicze (był jego dyrektorem), a w latach powojennych – Katedrę Geodezji na SGGW. Przed wojną jako mierniczy przysięgły prowadził równocześnie pracownię geodezyjną, która wykonywała nie tylko pomiary i scalenia, ale również plany urbanistyczne. Znajdowało tam zatrudnienie wielu studentów, m.in. Wiktor Richert. Warto dodać, że na Wydziale Geodezyjnym w planie studiów z roku 1932/33 w dziale C „Architektura” były przedmioty: Rysunek odręczny oraz Budowa i regulacja miast, a w dziale D „Budownictwo lądowe i wodne melioracje” przedmioty: Budownictwo wiejskie, Encyklopedia nauk inżynierskich i Encyklopedia melioracji...
Pełna treść artykułu w kwietniowym wydaniu miesięcznika GEODETA
powrót
|