Włodzimierz Kunach
1:0 dla samorządu gminy Centrum
Informatyczny system wspomagający zarządzanie aglomeracją miejską na przykładzie gminy Warszawa-Centrum.
Problem rozproszonych baz danych stał się bardzo aktualny od 1 stycznia 1999 r. Nowo utworzone jednostki samorządu terytorialnego, tj. powiaty, a szczególnie województwa samorządowe, spotkają się z identycznymi problemami, jakie miała gmina Warszawa-Centrum przed czterema laty.
Informatyczny system wspomagający zarządzanie Gminą Warszawa-Centrum jest częścią systemu informacji o mieście odnoszącą się terytorialnie do jednej gminy, tj. Gminy Warszawa-Centrum, merytorycznie zaś do przetwarzania zarówno informacji o przestrzennym położeniu obiektów, jak też do przetwarzania danych opisujących te obiekty. Celowo pomijam tutaj wszelkie spory o nazwę (SIT, SIP, GIS), gdyż wystarczająco dużo dysertacji naukowych na ten temat można przeczytać w wielu dostępnych publikacjach fachowych. Mam nadzieje, że niniejsze opracowanie przybliży warunki, w jakich w Warszawie tworzy się i – miejmy nadzieję, że będzie nadal rozwijany – system informacji o terenie.
Uwarunkowania prawno-administracyjne działania systemu Przyczyn stagnacji w rozwoju informacji przestrzennej w Warszawie, która do tej pory nie dopracowała się jednolitego systemu, jest bardzo wiele i nie sposób w niniejszej publikacji przedstawić ich w pełni. Na taką sytuację bardzo duży wpływ miały m.in. następujące czynniki:
- rozbicie miasta w latach 1990-1994 na 7 niezależnych gmin, przy braku czynnika integrującego, jakim miał być obligatoryjny związek gmin i prezydent m.st. Warszawy;
- dezintegracja tradycyjnych baz danych o mieście po 1990 r., tj. po upadku poprzedniego ustroju;
- centralistyczna koncepcja Głównego Geodety Kraju, a następnie GUGiK, utworzenia Krajowego Systemu Informacji o Terenie bazującego na środkach budżetowych;
- brak podstawowych standardów do przetwarzania danych dla potrzeb katastru nieruchomości;
- traktowanie przez Głównego Geodetę Kraju problemów w geodezji warszawskiej jako tzw. patologii warszawskiej bez uwzględnienia faktu, że to właśnie z Warszawy wyszły koncepcje: mapy zasadniczej miasta, inwentaryzacji uzbrojenia podziemnego oraz ZUD-u, które stały się standardami krajowymi;
- brak koncepcji opracowań systemowych wśród ludzi zarządzających zasobem geodezyjno-kartograficznym w Warszawie, w której skoncentrowane jest duże zaplecze intelektualne i wykonawcze w dziedzinie informatyki;
- problem tzw. gruntów warszawskich objętych dekretem z 1945 r.
Stan taki powodował, że poszczególne dzielnice-gminy Warszawy zaczęły tworzyć własne systemy informacyjne. Systemy te działają w poszczególnych wydziałach urzędów bez jakiejkolwiek koordynacji jako rozproszone, lokalne bazy danych obsługujące poszczególne wydziały urzędów, częstokroć bez wzajemnego powiązania. Zmiana ustroju m.st. Warszawy w 1994 r. spowodowała utworzenie w granicach miasta gminy Warszawa-Centrum oraz 10 tzw. gmin warszawskich. Stan taki jeszcze bardziej utrudniał integrację baz. Nowo powstała silna gmina Warszawa-Centrum mogła finansowo i merytorycznie „pociągnąć” sprawę informatyzacji zasobu, nawet dla całego miasta. Jednak wszelkie próby „geodezyjnego zjednoczenia miasta” odczytywane były jako zamach na samorządność gmin warszawskich. W tej sytuacji Sejm na wniosek wojewody warszawskiego zdecydował, iż miasto stołeczne Warszawa zostało wyłączone (przy końcu 1996 r.) z tzw. ustawy o dużych miastach przyznającej samorządom 41 miast prowadzenie zasobu geodezyjno-kartograficznego, do czego gmina Warszawa-Centrum była w pełni organizacyjnie i finansowo przygotowana.
Pełna treść artykułu w lipcowym wydaniu GEODETY
powrót
|
