Urbański Czesław
Nikon zdaje egzamin
Tachimetr DTM-750 testowany na uniwersytecie w Bonn
|
1. Ogólna charakterystyka DTM-75O
Na uwagą zasługuje fakt, że ten instrument Nikona jest nie tylko konwencjonalną stacją, lecz także polowym komputerem kompatybilnym z systemem MS-DOS. Zaś główny procesor NEC V25 (16-bitowy, z zegarem 5 MHz) jest kompatybilny z procesorem INTEL 8086. Poza procesorem V25 instrument wyposażony jest w 6 innych, niezależnie pracujących procesorów: do odczytu kąta, do kompensatora, wyświetlacza, dwóch klawiatur, dalmierza i ostatni, nieustannie sprawdzający gotowość instrumentu do właściwej pracy. Tachimetr DTM-750 posiada dwie wewnętrzne karty pamięci PCMCIA. Pierwsza karta typu ROM/RAM posiada napęd A i napęd D. Napęd A jest podzielony na dwie przestrzenie ROM, z czego jedna zawiera oprogramowanie systemu MS-DOS, czyli BIOS, a druga dodatkowe programy pomocnicze systemu (np. program awaryjny). Napęd D jest użyty jako główna pamięć 512 kB (po to, by trzymać oprogramowanie systemowe w przestrzeni SRAM). Druga karta jest kartą pamięci typu EEPROM. Oczywiście struktura ta jest nie widoczna dla użytkownika. Dwa kolejne napędy PCMCIA, tym razem widoczne dla użytkownika, to górny zwany C, używany do wprowadzania programów geodezyjnych, i dolny, zwany B, służący do zapamiętywania danych na karcie pamięci. Pojemność tej pamięci zależy od użytej karty, a system gwarantuje maksymalne bezpieczeństwo danych. Aby w pełni wykorzystać wspomniane zalety instrumentu, producent wyposażył go w graficzny wyświetlacz ciekło-krystaliczny, o rozdzielczości 256x80 pikseli. Dodatkowo w drugim położeniu lunety zainstalowano wyświetlacz pomocniczy 16x4 znaki.
Pełna treść artykułu w grudniowym wydaniu miesięcznika GEODETA
powrót
|
