Danuta Dąbrowska, Władysław Dąbrowski, Przemysław Samełko
Sprostać dydaktycznym wyzwaniom geodezji
Przez długie lata wymiar godzin nauczania przedmiotu geodezja II na Wydziale Geodezji i Gospodarki Przestrzennej (kierunek geodezja i kartografia) Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, był niezmienny. Począwszy od 1993 roku, gdy fundusze przeznaczaliśmy w dużej części na wyposażenie nauczycieli akademickich w sprzęt komputerowy i oprogramowanie, rozpoczął się również dynamiczny proces zmian w dydaktyce geodezji II.
|
Zmianom tym towarzyszyło głębokie przekonanie, że odejście od tradycyjnie opracowywanej mapy i budowanie bazy danych mapy numerycznej z pomiarów bezpośrednich powinno odbywać się w ramach przedmiotu geodezja oraz że spowoduje to gruntowną przebudowę programu dydaktycznego. W ramach godzin dydaktycznych przewidzianych dla przedmiotu geodezja II wprowadzono nowe tematy (uczyniono to kosztem rezygnacji z nauczania niektórych „zużytych technologicznie zagadnień”) dotyczące m.in.: - budowy programowanych funkcji pozyskiwania i wymiany danych z tachimetrów elektronicznych, - budowy i zasad obsługi komputerowego oprogramowania geodezyjnego, - funkcjonowania obiektów przestrzennych i nieprzestrzennych w bazie mapy, - budowy rekordów i charakteru atrybutów z nimi związanych, - budowania relacyjnej bazy danych mapy numerycznej i zarządzania nią, - generowania raportów i dokumentów, - wymiany danych geodezyjnych, - łączenia zbiorów bazowych mapy numerycznej, - aktualizacji mapy oraz budowy numerycznych modeli rzeźby terenu.
Oczekiwanym efektem powyższych modernizacji programowych było takie przygotowanie dydaktyczne studentów II roku, aby podczas letnich ćwiczeń terenowych mogli wykazać się umiejętnością zbudowania bazy danych mapy numerycznej, korzystając z własnych pomiarów w terenie. Cel ten został osiągnięty już w 1995 r. i jest realizowany po dzień dzisiejszy. Niestety, w następnych latach zmniejszano stopniowo wymiar godzin z przedmiotu geodezja II. Pomimo tego oraz dwu- lub trzykrotnie liczniejszych grup studenckich, nadal konsekwentnie realizowany jest przyjęty wcześniej program.
Program dydaktyczny w swoich założeniach wymaga szczegółowej koncepcji dotyczącej sprzętu komputerowego i oprogramowania. Trzymając się żelaznej zasady w nauczaniu geodezji II – od pomiaru w terenie do bazy mapy numerycznej – w przyszłej pracowni należało stworzyć linię technologiczną dla takiego procesu dydaktycznego. Wieloletnie doświadczenia skłaniają nas do wyróżnienia szczególnych cech programów geodezyjnych, mających stanowić wyposażenie pracowni mapy numerycznej. Jesteśmy zdania, że w pracowni na stanowiskach PC powinny funkcjonować:
- programy do transmisji i konwersji danych z tachimetrów elektronicznych;
- systemy informacji o terenie z różnymi rozwiązaniami baz danych;
- oprogramowanie pozwalające zaprezentować różne wymagania systemów,
- systemy o różnych algorytmach opisujących moduły numerycznych modeli terenu;
- programy pozwalające na wymianę danych między systemami.
Pracownia korzystać powinna z nowoczesnego oprogramowania służącego do wspomagania i tworzenia map numerycznych. U nas przed laty wybór padł na program C-Geo i System Informacji o Terenie GEO-INFO na platformie AutoCAD-a. Zainstalowana obecnie w pracowni sieciowa wersja AutoCAD-a 2000 PL, AutoCAD Map 2000 oraz GEO-INFO 2000 umożliwiają tworzenie map numerycznych na wielu stanowiskach.
Pełna treść artykułu w marcowym wydaniu GEODETY
powrót
|
