powrót

Jan Czuchaj, Jan Grabowski, Andrzej Kozakiewicz, Radosław Kucharski

Mapy akustyczne aglomeracji

Zgodnie z dyrektywą UE w sprawie oceny i kontroli poziomu hałasu w środowisku oraz z Prawem ochrony środowiska mapy akustyczne miast o liczbie mieszkańców większej niż 250 tys. (jest ich w Polsce 12) powinny być wykonane do czerwca 2007 r. Z kolei miasta co najmniej 100-tysięczne przygotują takie mapy do roku 2012.

Unia Europejska nadała wysoki priorytet walce z hałasem, czego wyrazem jest dyrektywa 2002/49/WE, która określa obowiązki państw członkowskich w tym zakresie. Odpowiednie zapisy tego dokumentu odnoszą się do sposobu realizacji tzw. map akustycznych charakteryzujących klimat akustyczny obszarów narażonych na hałas od transportu drogowego i szynowego, lotniczego, a także wynikający z działalności zakładów przemysłowych. Mapy te umożliwiają określenie skali problemu i służą do opracowania programów ochrony środowiska przed hałasem.

W artykule krótko przedstawione zostały doświadczenia przy realizacji map akustycznych w trzech aglomeracjach: Gdańsku, Gdyni i Warszawie. Przytoczone wynikowe dane statystyczne charakteryzujące stopień „skażenia” hałasem zostały udostępnione przez Wydział Środowiska Urzędu Miejskiego w Gdańsku.

Dane niezbędne do wykonania map akustycznych można podzielić na trzy grupy obejmujące:
• charakterystykę i geometrię obszaru opracowania (np. powierzchnię terenu, zabudowę terenu, osie dróg i torów, ekrany akustyczne, przebieg granic charakterystycznych obszarów),
• funkcje budynków (powiązane z warstwą budynków) i liczbę mieszkańców,
• charakterystyki źródeł hałasu.

Podstawowym źródłem danych geometrycznych są ośrodki dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej (ODGiK-i), które udostępniają dane z zasobu geodezyjnego (mapę zasadniczą i numeryczny model terenu) oraz inne dane (np. bazę adresową). W większości przypadków dane te (o ile istnieją) przekazywane są wykonawcy mapy akustycznej nieodpłatnie.
Najczęściej jednak numeryczny model terenu (NMT) oraz trójwymiarowy model zabudowy terenu (TMZT) należy wykonać samodzielnie. W Gdańsku taki model powstał z numerycznej mapy zasadniczej poprzez wyselekcjonowanie wszystkich elementów mapy, do których dowiązana była informacja o trzecim wymiarze. Błąd średni wysokości otrzymanego w ten sposób NMT wynosi ±10 cm dla terenów zabudowanych utwardzonych oraz ±20 cm dla terenów otwartych nieutwardzonych. Do określenia wysokości budynków przy opracowywaniu TMZT posłużono się algorytmem uwzględniającym liczbę kondygnacji odczytaną z mapy i średnią wysokość kondygnacji...

Pełna treść artykułu w grudniowym wydaniu GEODETY

powrót

REKLAMA

• zaloguj się    • rejestruj konto    • zapomniałeś hasła?

KOMENTARZE Komentarze są wyłącznie opiniami osób je zamieszczających i nie odzwierciedlają stanowiska redakcji Geoforum. Zabrania się zamieszczania linków i adresów stron internetowych, reklam oraz tekstów wulgarnych, oszczerczych, rasistowskich, szerzących nienawiść, zawierających groźby i innych, które mogą być sprzeczne z prawem. W przypadku niezachowania powyższych reguł oraz elementarnych zasad kultury wypowiedzi administrator zastrzega sobie prawo do kasowania całych wpisów. Użytkownik portalu Geoforum.pl ponosi wyłączną odpowiedzialność za zamieszczane przez siebie komentarze, w szczególności jest odpowiedzialny za ewentualne naruszenie praw lub dóbr osób trzecich oraz szkody wynikłe z tego tytułu.