Jerzy Gaździcki
Diagnoza i recepta
Analiza jakości w geodezji i kartografii: konieczne urynkowienie
Jakość wyrobów związana jest ze środowiskiem wytwórczym, w którym działają wykonawcy. Model Systemu Zarządzania Jakością stanowiący podstawę normy ISO 9001:2000 zakłada, że środowisko to jest „demokratyczne”, o czym – niestety – w naszej branży można dzisiaj tylko pomarzyć. Dążeniu do zgodności z normą winno służyć urynkowienie zasobu geodezyjnego i kartograficznego będącego centralnym elementem środowiska wytwórczego. Warto również podjąć próbę innego niż dotychczas podziału prac geodezyjnych i kartograficznych na należące do administracji i wykonawstwa.
Norma ISO 9001:2000 „Systemy zarządzania jakością – Wymagania” [1], zwana dalej normą, ukierunkowana jest na dostosowanie wyrobu do oczekiwań klienta. Odnosi się ona do organizacji zajmującej się wytwarzaniem, ale przez podkreślenie roli procesów w systemach zarządzania jakością (SZJ) ma ścisły związek z jakością wyrobu wytwarzanego indywidualnie przez osobę (wykonawcę) oraz z jakością systemu tworzącego środowisko, w którym działają wytwórcy. Jakość odnosi się do wyrobu (w przypadku geodezji i kartografii: pracy geodezyjnej i kartograficznej, a w przyszłości – także pracy taksacyjnej). Natomiast SZJ odnosi się do: - wykonawcy (osoby zajmującej się wytwarzaniem), - organizacji (firmy zajmującej się wytwarzaniem), - systemu (środowiska, w którym działają wytwórcy). Rola otoczenia (organizacyjnego, prawnego, gospodarczego, finansowego), w którym funkcjonuje geodezja i kartografia, została w tym tekście właściwie pominięta, chociaż wpływ tego otoczenia jest istotny i powinien być rozpatrywany. Geodezja i kartografia posiada dwojaki charakter: - jest służbą o charakterze publicznym, nastawioną na zaspokajanie potrzeb państwa w zakresie informacji przestrzennej; - jest wolnym zawodem zaspokajającym indywidualne potrzeby klientów (obywateli i organizacji – w tym także związane z wymaganiami, jakie stawia państwo). Ta dwoistość ma odzwierciedlenie w podziale na: - administrację (służbę geodezyjną i kartograficzną), - wykonawstwo.
Poprzez zasób państwo ingeruje w sferę rynku
Zgodnie z punktem 7.5.4 normy „organizacja powinna zapewnić ochronę własności klienta przez okres, gdy znajduje się ona pod nadzorem organizacji lub jest przez nią używana”.
Istotą systemu obowiązującego w geodezji i kartografii jest istnienie państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, który „służy gospodarce narodowej, obronności państwa, nauce, kulturze i potrzebom obywateli” (art. 40 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego – [2]), będącego zbiorem dokumentacji, powstałej w wyniku wykonanych w przeszłości i wykonywanych aktualnie prac geodezyjnych i kartograficznych. Obowiązkiem wykonawcy tych prac jest wykorzystanie dokumentacji zasobu oraz przekazanie swojego wyrobu nie tylko klientowi bezpośrednio zamawiającemu ten wyrób, lecz również państwu – dla wzbogacenia zasobu. Ustanawiając te obowiązki oraz obowiązek kontroli wyrobu i urzędowego poświadczania jego wartości, państwo ingeruje w układ dostawca – organizacja – klient (pkt 3 normy). Ta ingerencja dotyczy nie tylko spełnienia wymogów prawnych, które są przez normę uwzględniane (np. pkt 1.1), ale wkracza w sferę ekonomiczną, przez zastosowanie cen urzędowych, zwiększając koszty realizacji wyrobu (pobieranie opłat na rzecz zasobu za obsługę wykonywanej pracy geodezyjnej i kartograficznej – zgodnie z rozporządzeniem [3]). Państwo ustanawia się więc z jednej strony dostawcą, a z drugiej – klientem (otrzymującym wyrób – precyzyjniej: część wyrobu – za który zapłatę wnosi klient bezpośrednio zamawiający ten wyrób). Tym samym państwo ingeruje w sferę rynku i uniemożliwia funkcjonowanie relacji najprostszej: organizacja – klient. O zasadności takiej ingerencji przesądza obecnie ustawa, ale czas weryfikuje negatywnie niektóre z założeń przyświecających budowie takiego systemu (np. pół wieku prób budowy aktualnej mapy zasadniczej na podstawie danych zasobu nie dało w skali kraju pozytywnego wyniku). System ten jest pozostałością ingerencji państwa w sferę gospodarczą – zastępowania przez państwo podmiotów gospodarczych i indywidualnych obywateli w ich decyzjach. Według [4] jest to niezgodne z zasadami gospodarki rynkowej i konstytucją RP.
Pełna treść artykułu we wrześniowym wydaniu GEODETY
powrót
|