powrót

Wojciech Gawecki

Cennik usług za oceanem

Gdyby w amerykańskiej prasie wydrukowano ceny usług geodezyjnych, wykaz taki byłby równie przydatny, co niebezpieczny. Tamtejsza ustawa antymonopolowa zabrania publikowania takich informacji. Dzisiaj w USA nie istnieje żadna tego rodzaju dokumentacja i nie prowadzi się na ten temat badań rynku. Ale nie zawsze tak było.

Godziwe stawki
Na początku XX wieku ceny prac geodezyjnych nie były przedmiotem szczegółowych analiz. Z biegiem lat zainteresowanie tematem jednak wzrastało i w 1949 r. Amerykański Związek Geodezji i Kartografii (ACSM) opublikował dokument pt. „Godziwe stawki za pomiary nieruchomości, zasady i rekomendacje”. Przedstawiciele środowiska geodezyjnego uważali, że zestawione w nim zalecane kwoty ułatwią geodetom prowadzenie negocjacji handlowych i obronę cen. W 1957 r. ACSM postanowił wykaz ten zaktualizować. Po kilku miesiącach analiz specjalna komisja stwierdziła, że wnioski z 1949 r. nie straciły na aktualności. Opracowany przez nią raport świadczył jednak, że istnieje znaczna rozbieżność pomiędzy opłatami sugerowanymi a funkcjonującymi na rynku. Przeprowadzono więc kompleksowe badanie cen usług geodezyjnych.
Okazało się, że wykazy minimalnych stawek publikowane były zaledwie dla jednej czwartej terytorium USA. Niektóre z nich obejmowały cały stan, a inne ograniczały się do gminy lub miasta. W każdym jednak przypadku istnienie takiego opracowania wpływało na podniesienie jakości usług oraz lepszą współpracę między firmami. W raporcie porównano wynagrodzenia i stawki za zrealizowanie wyszczególnionych robót. Cena za konkretną pracę była średnio 2,2 raza większa niż zarobki wykonujących je pracowników zespołu polowego. Na różnicę składały się koszty prac kameralnych, zyski itp. Przeciętna firma geodezyjna zatrudniała wtedy 8-9 osób, w tym 6 pracowników polowych. Zapłata za usługę mieściła się w zalecanym od 1949 r. algorytmie – „koszty + 100%”. Komisja uznała, że należy zachęcać lokalne stowarzyszenia i inne organizacje zrzeszające geodetów do przestrzegania cen minimalnych. Sugerowała, aby wynagrodzenie personelu terenowego mnożyć przez 2,3 oraz by zapłata za niepełny dzień pracy zespołu była wyższa, niż wynikałoby to z przeliczenia za dniówkę.

Pełna treść artykułu w styczniowym wydaniu GEODETY

powrót

REKLAMA

• zaloguj się    • rejestruj konto    • zapomniałeś hasła?

KOMENTARZE Komentarze są wyłącznie opiniami osób je zamieszczających i nie odzwierciedlają stanowiska redakcji Geoforum. Zabrania się zamieszczania linków i adresów stron internetowych, reklam oraz tekstów wulgarnych, oszczerczych, rasistowskich, szerzących nienawiść, zawierających groźby i innych, które mogą być sprzeczne z prawem. W przypadku niezachowania powyższych reguł oraz elementarnych zasad kultury wypowiedzi administrator zastrzega sobie prawo do kasowania całych wpisów. Użytkownik portalu Geoforum.pl ponosi wyłączną odpowiedzialność za zamieszczane przez siebie komentarze, w szczególności jest odpowiedzialny za ewentualne naruszenie praw lub dóbr osób trzecich oraz szkody wynikłe z tego tytułu.