Anna Wardziak
Na Bałtyku coraz bezpieczniej
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości służba hydrograficzna stała się jednym z pierwszych elementów tworzącej się Marynarki Wojennej. 19 lutego 1920 roku powstał Urząd Hydrograficzny, a rok później wydawano już publikacje nautyczne, prowadzono korekty map i pomocy nawigacyjnych. Pierwszym okrętem hydrograficznym, który wszedł do służby, był ORP „Pomorzanin”. W 1926 roku polska hydrografia dołączyła do struktur międzynarodowych, a wkrótce ukazała się pierwsza polska mapa nawigacyjna obejmująca akwen Zatoki Gdańskiej. Kontynuatorem tradycji tej instytucji jest Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej (BHMW).
Polskie siły morskie powstały 28 listopada 1918 r. w myśl wydanego przez naczelnika państwa Józefa Piłsudskiego dekretu o powołaniu Polskiej Marynarki Wojennej. I niemal natychmiast po wejściu w życie Traktatu Wersalskiego (10 stycznia 1920 roku) Polska objęła w posiadanie przyznany jej odcinek wybrzeża historycznym Aktem Zaślubin z Bałtykiem dokonanym 10 lutego 1920 roku w Pucku.
Początki, czyli Urząd Hydrograficzny
Służba hydrograficzna powstała wraz z utworzeniem Urzędu Hydrograficznego, którego pierwszym szefem został kpt. mar. Józef Unrug, późniejszy kontradmirał i dowódca floty. Już w grudniu 1919 r. nabyto w Hamburgu jednostkę pływającą, którą poddano niezbędnemu remontowi przystosowującemu do wykonywania zadań hydrograficznych. Zgodnie z rozkazem ministra spraw wojskowych 10 lutego 1920 r. jednostka została wcielona do Marynarki Wojennej RP pod nazwą ORP „Pomorzanin”, a 1 maja tegoż roku w Gdańsku uroczyście została podniesiona biało-czerwona bandera.
W sierpniu 1920 r. Urząd Hydrograficzny przemianowano na Służbę Hydrograficzną Marynarki Wojennej, a w roku 1922 na Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej, z kpt. mar. Tadeuszem Bramińskim jako szefem. W 1921 r. rozpoczęto wydawanie „Wiadomości żeglarskich”, prowadzenie korekty map i pomocy nawigacyjnych, a także opracowywanie własnych instrukcji nawigacyjnych. Pierwszą publikację kartograficzną Biura, jaką był prowizoryczny plan portu i redy Gdyni (pierwsze wydanie planu pod nazwą „Bałtyk. Wybrzeże polskie od Oksywia do Orłowa. Prowizoryczny plan portu i redy gdyńskiej” miało miejsce w 1923 r., wydrukowała go Spółka Kartograficzna „Atlas” ze Lwowa). Ważnym momentem w rozwoju polskiej służby hydrograficznej było przyjście naszego kraju w lipcu 1926 r. do International Hydrographic Bureau – IHB (IHB w 1967 r. zmieniło nazwę na International Hydrographic Organization – IHO, która funkcjonuje do dziś). W październiku 1926 r. przedstawiciel Polski po raz pierwszy uczestniczył w obradach międzynarodowej konferencji hydrograficznej.
Pełna treść artykułu w marcowym wydaniu GEODETY
powrót
|
