powrót

Tomasz Opach

W parkach narodowych

Problemy kartograficznej ilustracji witryn internetowych, cz. II

Strony polskich parków narodowych są jednym z ciekawszych przykładów kartograficznej ilustracji witryn internetowych. Jako państwowe jednostki budżetowe są one zobowiązane do prowadzenia działalności informacyjnej, w tym do udostępniania informacji przestrzennej. Ich strony WWW z reguły obfitują więc w mapy o zróżnicowanej formie (rys. 1): od map w postaci obrazów rastrowych ilustrujących opisy przez opracowania interaktywne po serwisy informacji geograficznej (SIG, zwane geoserwisami), czyli specjalistyczne narzędzia udostępniania danych przestrzennych w internecie w postaci serwerów map [Kowalski P. J., 2005; Pomianowski W., 2007]. Każdy spośród 23 naszych parków narodowych ma witrynę internetową. Zróżnicowana jest liczba zamieszczonych na nich map – począwszy od ich braku w przypadku witryny Pienińskiego PN, a skończywszy na 37 mapach na stronach Magurskiego PN. Dodać do tego należy geoserwisy 5 parków narodowych (tab. na s. obok). Stan liczników wizyt zamieszczonych na witrynach 7 polskich PN wskazuje na znaczną dysproporcję w dobowej liczbie wejść (od kwietnia do grudnia 2008 r. największym zainteresowaniem cieszył się Bieszczadzki PN – 911, a najmniejszym PN Ujście Warty – 153).

Ocena kartograficznej ilustracji witryn internetowych nie jest zadaniem łatwym. Wynika to z braku uniwersalnych kryteriów oceny map internetowych, różniących się nie tylko treścią i formą, lecz przede wszystkim funkcjonalnością i technologią [Ładniak W., Kałamucki K., 2007]. Porównanie np. pojedynczych map osadzonych w kodzie strony jako obrazy rastrowe z serwerami map nie ma bowiem podstaw logicznych. Dlatego w przypadku map internetowych zamiast terminu „ocena” wygodniej jest używać ogólnego sformułowania „krytyczny przegląd”. W celu jego obiektywizacji zwrócić należy uwagę na: zastosowaną technologię, treść i funkcjonalność map, ich poziom kartograficzny oraz poziom graficzny. Takie podejście sprawdza się w przypadku internetowej „małej kartografii” [Opach T., 2008], czyli map ilustracyjnych towarzyszących tekstowi oraz kartograficznym publikacjom internetowym [Kowalski P. J., 2005]. Złożoność serwisów informacji geograficznej sprawia, że wymagają one oddzielnego komentarza...

Pełna treść artykułu w lutowym wydaniu GEODETY

powrót

REKLAMA

• zaloguj się    • rejestruj konto    • zapomniałeś hasła?

KOMENTARZE Komentarze są wyłącznie opiniami osób je zamieszczających i nie odzwierciedlają stanowiska redakcji Geoforum. Zabrania się zamieszczania linków i adresów stron internetowych, reklam oraz tekstów wulgarnych, oszczerczych, rasistowskich, szerzących nienawiść, zawierających groźby i innych, które mogą być sprzeczne z prawem. W przypadku niezachowania powyższych reguł oraz elementarnych zasad kultury wypowiedzi administrator zastrzega sobie prawo do kasowania całych wpisów. Użytkownik portalu Geoforum.pl ponosi wyłączną odpowiedzialność za zamieszczane przez siebie komentarze, w szczególności jest odpowiedzialny za ewentualne naruszenie praw lub dóbr osób trzecich oraz szkody wynikłe z tego tytułu.