Również IGiK kartował powódź

Instytut Geodezji i Kartografii w Warszawie opracował i opublikował na swojej witrynie mapę zasięgu II fali powodziowej na Wiśle i Sanie.

Do tego celu wykorzystano zarówno zobrazowania optyczne (wykonane przez sensor MODIS zainstalowany na satelicie Terra), jak i mikrofalowe (pochodzące z aparatu ERS-2). Wizualizacja obok przedstawią sytuację w dolinie Wisły i Sanu z 6 czerwca 2010 r. Zasięg fali powodziowej został nałożony na mapę przedstawiającą użytkowanie ziemi w gminach położnych wzdłuż obu rzek. Analiza instytutu wykazała, że woda w tym dniu zalała nieco ponad 706 km kw., w tym 34,54 km kw. obszarów zabudowanych, 575,81 km kw. terenów rolnych oraz ponad 93,5 km kw. lasów.

Pierwsze tego typu mapy IGiK opracował już w 1979 r. w czasie wiosennej powodzi na Bugu. Do ich wykonania wykorzystano wówczas zdjęcia z satelity Landsat. W 1997 r. do opracowania map zasięgu fali powodziowej na Odrze użyto natomiast zdjęć wykonanych zarówno w widmie optycznym, jak i – po raz pierwszy – zobrazowań mikrofalowych.

Zobacz mapę w większej rozdzielczości

Źródło: IGiK