Krakowscy geografowie śledzą powódź

Majowa powódź była monitorowana nie tylko przez ekspertów z programu GMES. Dzięki ogólnodostępności aktualnych zobrazowań z satelitów NASA zasięg wielkiej wody analizowany był także na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Obserwacja została przeprowadzona 23 maja 2010 r. za pomocą instrumentu MODIS (Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer), zainstalowanego na pokładzie satelity Terra. Sensor ten rejestruje m.in. promieniowanie w zakresie bliskiej podczerwieni (860 nm) wrażliwej na obecność wody. Wisła zaznaczona jest na fotomapie kolorem błękitnym. Taka barwa jest konsekwencją dużej zawartości materii mineralnej w wodzie – ze względu na niesione przez nią piaski i muły, obserwator na brzegu mógłby nazwać wodę „brudną”. Wisła kontrastuje z wodami np. Pilicy, które przedstawione są na czarno. Nie zawierają znaczących ilości zawieszonej materii mineralnej, więc zarówno w zakresie widzialnym, jak i podczerwieni są ciemne, niemal czarne.

Fotomapa wyraźnie pokazuje zasięg wód Wisły. Z jednej strony można zauważyć, że na przeważającym odcinku rzeka wypełnia całe swoje koryto ograniczone wałami. Widać to szczególnie wyraźnie na obszarze Warszawy, gdzie szeroki nurt rzeki zostaje „ściśnięty” wałami w centralnej części miasta, by po jego opuszczeniu powrócić do poprzedniego kształtu. Efekt powodzi jest jednak najłatwiej dostrzegalny w miejscach, gdzie przerwane zostały wały przeciwpowodziowe. Ze względu na rozdzielczość przestrzenną danych MODIS (250 m/piksel) nie są widoczne mniejsze podtopienia.

Dane MODIS są wykorzystywane przez geografów z Zakładu Systemów Informacji Geograficznej, Kartografii i Teledetekcji (SIGKiT) Instytutu Geografii i Gospodarki Przestrzennej (IGiGP) Uniwersytetu Jagiellońskiego do monitorowania środowiska naturalnego w czasie zjawisk ekstremalnych w dużej skali, w badaniach klimatologicznych i analizach zmian pokrycia terenu.

Więcej o opracowaniu na blogu „Szkiełko i oko”
Fotomapa w pełnej rozdzielczości

Źródło: Andrzej Kotarba (UJ)