Pożegnanie profesora Andrzeja Majde

W kościele pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli na warszawskim Mokotowie odbyła się dzisiaj (8 października) ceremonia pogrzebowa prof. Andrzeja Majde.

W uroczystości wzięła udział najbliższa rodzina zmarłego, koleżanki i koledzy, współpracownicy i uczniowie. Obecni byli przedstawiciele Politechniki Warszawskiej, Politechniki Śląskiej, Instytutu Geodezji i Kartografii, Polskiego Towarzystwa Fotogrametrii i Teledetekcji, firm i organizacji geodezyjnych.

Prof. Andrzej Majde urodził się 13 maja 1937 r. w Ciechanowie. Jego rodzice byli nauczycielami. Był absolwentem Wydziału Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej. W 1962 roku rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną w Katedrze Fotogrametrii na tym wydziale. W 1967 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych, a w 1975 doktora habilitowanego. Następnie przeniósł się na Politechnikę Śląską i rozpoczął działalność w Zakładzie Geodezji Instytutu Budowy Dróg. W 1987 r. uzyskał tytuł profesora. W latach 90. równolegle pracował na PŚ i w Instytucie Geodezji i Kartografii w Warszawie. Wiele lat spędził za granicą, kierował pracami inżynierskimi w Iraku oraz wykładał na uniwersytetach technicznych w Durbanie i Ammanie. W 2007 r. przeszedł na emeryturę.

Na Politechnice Śląskiej zainicjował prowadzenie prac badawczych i pomiarowych z wykorzystaniem metod fotogrametrycznych, przyczynił się też do utworzenia nowego kierunku studiów geodezyjnych na Wydziale Górniczym. Był dyrektorem Instytutu Budowy Dróg Politechniki Śląskiej.
Prof. Andrzej Majde był najwyższej klasy specjalistą i uznanym autorytetem naukowym. Autor kilkudziesięciu rozpraw i publikacji z dziedziny fotogrametrii. Jego prace naukowo-badawcze, w tym opatentowane, znalazły zastosowanie w gospodarce i przemyśle. Promotor 7 przewodów doktorskich oraz autor recenzji i opinii na stopnie i tytuły naukowe z zakresu fotogrametrii.

Brał czynny udział w pracach Polskiego Towarzystwa Fotogrametrii i Teledetekcji, Stowarzyszenia Geodetów Polskich oraz Akademii Inżynierskiej w Polsce. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i odznaczeniami resortowymi.
Był cenionym naukowcem, bardzo wymagającym zarówno w stosunku do siebie, jak i do innych. Człowiek niezwykłej uczciwości, życzliwy, pogodny i ciekawy świata.

Zmarł 1 października br. po długiej i ciężkiej chorobie.

JP, KDiM PŚ