Polska rakieta przekroczyła granicę kosmosu

3 lipca rakieta suborbitalna ILR-33 BURSZTYN 2K – pierwsza na świecie, w której jako utleniacz zastosowany został nadtlenek wodoru o stężeniu 98% – została z powodzeniem wystrzelona i osiągnęła pułap 101 km. Tym samym przekroczyła linię Kármána stanowiącą umowną granicę przestrzeni kosmicznej.

Rakieta ILR-33 Bursztyn 2K startująca z Andoya Space w Norwegii

Zdjęcie z kamery pokładowej

Zespół przygotowujący start rakiety

Przygotowania do startu rakiety

Wszystkie prace projektowe związane z budową rakiety zostały zrealizowane w Łukasiewicz – Instytucie Lotnictwa. Po sukcesie 4 testów lotnych rakiet ILR-33 BURSZTYN oraz ILR-33 BURSZTYN 2K, które miały miejsce na krajowych poligonach, zorganizowana została zagraniczna misja wystrzelenia rakiety. Ze względów bezpieczeństwa odbyła się ona w centrum kosmicznym przeznaczonym dla testowania systemów suborbitalnych (Andøya Space) w Norwegii. W testy rakiety zaangażowana była Polska Agencja Kosmiczna, która współfinansowała to przedsięwzięcie.

– Nigdy w naszej historii polska rakieta nie osiągnęła takiego pułapu. Jest to historyczny dzień dla Łukasiewicz – Instytutu Lotnictwa, ale także historyczny moment dla całego polskiego środowiska rakietowego suborbitalnych – mówi dr Michał Wierciński, wiceprezes Polskiej Agencji Kosmicznej. – To również dowód na to, iż cywilne środowisko konstruktorów rakiet może skutecznie wesprzeć wojskowe projekty. Mam nadzieję, że ten sukces zwiększy uwagę Ministerstwa Obrony Narodowej na kompetencje polskich inżynierów pracujących w cywilnych ośrodkach zajmujących się projektowaniem rakiet – dodaje.

Rakietę BURSZTYN będzie można wykorzystywać m.in. do badań atmosfery, wynoszenia różnych sprzętów oraz testowania technologii w przestrzeni kosmicznej. Napędza ją silnik hybrydowy z utleniaczem w postaci nadtlenku wodoru oraz silniki na paliwo stałe. O ile nadtlenek wodoru był wykorzystywany w technologiach rakietowych już kilkadziesiąt lat temu, to ówczesna technologia nie pozwalała na realizację długotrwałych misji, co ograniczało zakres jego zastosowania. Rozwiązanie opracowane w Łukasiewicz – Instytucie Lotnictwa daje perspektywy zastosowania tego materiału pędnego także w platformach satelitarnych i innych misjach kosmicznych.

Podczas budowy i testów rakiety inżynierowie opracowali wiele pokrewnych technologii, których cześć została objęta patentami – m.in. mobilną autonomiczną wyrzutnię WR-2 z układem kontroli statku, paliwo silnika hybrydowego oraz system oddzielania silników pomocniczych. Rozwinięto także technologię druku 3D pozwalającą na tworzenie w pełni funkcjonalnych komponentów.

Na koniec warto jeszcze wspomnieć o innych zbliżających się polskich wydarzeniach kosmicznych. W najbliższych tygodniach zostanie wyniesiony polski satelita obserwacyjny EagleEye, a jesienią planowany jest start kolejnej rakiety – Perun firmy SpaceForest. Coraz bliżej jest także lot naszego astronauty Sławosza Uznańskiego na Międzynarodową Stację Kosmiczną.

Źródło: Łukasiewicz - Instytut Lotnictwa, Polska Agencja Kosmiczna, OH