|2022-12-16| Teledetekcja Copernicus: Niezwykle trwałe antarktyczne dziury ozonowe Dane z Copernicus Atmosphere Monitoring Service (CAMS) dotyczące zamykania dziury ozonowej na Antarktydzie w 2022 roku zwracają uwagę na pewne nietypowe zachowania. Za: Copernicus Atmosphere Monitoring Service, ECMWF Za: Copernicus Atmosphere Monitoring Service, ECMWF Zamknięcie dziury ozonowej w tym roku nie tylko trwało dłużej niż zwykle, ale było też stosunkowo rozległe. To szczególnie niezwykłe, biorąc pod uwagę, że to zachowanie nie zdarzyło się po raz pierwszy. Podobne zachowania dziur ozonowych obserwowano w 2020 i 2021 roku. Wszystkie one różnią się od tego, co obserwowano w poprzednich 40 latach. Dziura ozonowa nad Antarktydą zwykle zaczyna otwierać się wiosną na półkuli południowej (pod koniec września) i zaczyna zmniejszać się w październiku, przed typowym zamknięciem w listopadzie. Niemniej dane z CAMS z ostatnich trzech lat pokazują inne zachowanie. W tym czasie dziura ozonowa pozostawała większa niż zwykle przez cały listopad i zmniejszała się aż do grudnia. Bardziej szczegółowe informacje dostępne są w artykule pt. Trzy osobliwe dziury ozonowe na Antarktyce. Co o nich wiemy? Dyrektor CAMS Vincent-Henri Peuch wyjaśnia przyczynę tych nietypowych zachowań nad Antarktydą: "Istnieje kilka czynników wpływających na rozmiar i czas występowania dziury ozonowej każdego roku. W szczególności wpływa na to siła wiru polarnego i temperatury w stratosferze. Ostatnie trzy lata charakteryzowały się silnymi wirami i niskimi temperaturami, co doprowadziło do kolejnych dużych i długotrwałych epizodów dziury ozonowej. Istnieje możliwy związek ze zmianami klimatycznymi, które mają tendencję do ochładzania stratosfery. Jest to jednak dość niespodziewane, by zobaczyć trzy nietypowe dziury ozonowe z rzędu. Jest to z pewnością coś, czemu należy się bliżej przyjrzeć". Datą zamknięcia dziury ozonowej w 2020 i 2021 roku był odpowiednio 28 grudnia i 23 grudnia. Naukowcy spodziewają się, że tegoroczna dziura zamknie się w ciągu najbliższych kilku dni. Ostatnie trzy dziury ozonowe były nie tylko wyjątkowo trwałe, ale rozciągały się także nad stosunkowo dużym terenem. W ciągu tych trzech lat dziura ozonowa przez większość listopada przekraczała powierzchnię 15 mln km2 (podobną do wielkości Antarktydy). Pomimo ostatnich stosunkowo dużych dziur ozonowych, istnieją jednak stałe oznaki poprawy stanu warstwy ozonowej. Dzięki realizacji Protokołu Montrealskiego, od końca lat dziewięćdziesiątych powoli, ale systematycznie zmniejsza się stężenie substancji zubożających warstwę ozonową (ODS). Przewiduje się, że za 50 lat ich stężenia w stratosferze wrócą do poziomu sprzed epoki przemysłowej, a dziury ozonowe nie będą już występować niezależnie od wirów polarnych i warunków temperaturowych. Do monitorowania warstwy ozonowej CAMS wykorzystuje modelowanie komputerowe w połączeniu z obserwacjami satelitarnymi w sposób podobny do prognoz pogody, aby zapewnić kompleksowy trójwymiarowy obraz stanu dziury ozonowej. Więcej informacji na temat monitorowania dziury ozonowej przez CAMS można znaleźć na stronie Monitoring Ozonu, a na temat nietypowego zachowania dziur ozonowych w ostatnich latach można znaleźć TU. Źródło: ECMWF

«« powrót

Udostępnij:

   

więcej wiadomości Teledetekcja

KOMENTARZE Komentarze są wyłącznie opiniami osób je zamieszczających i nie odzwierciedlają stanowiska redakcji Geoforum. Zabrania się zamieszczania linków i adresów stron internetowych, reklam oraz tekstów wulgarnych, oszczerczych, rasistowskich, szerzących nienawiść, zawierających groźby i innych, które mogą być sprzeczne z prawem. W przypadku niezachowania powyższych reguł oraz elementarnych zasad kultury wypowiedzi administrator zastrzega sobie prawo do kasowania całych wpisów. Użytkownik portalu Geoforum.pl ponosi wyłączną odpowiedzialność za zamieszczane przez siebie komentarze, w szczególności jest odpowiedzialny za ewentualne naruszenie praw lub dóbr osób trzecich oraz szkody wynikłe z tego tytułu.

zobacz też: