|2020-01-07| GNSS Udostępniamy pełną treść artykułu Ryszarda Pażusa W październikowym wydaniu miesięcznika GEODETA opublikowaliśmy artykuł dr. inż. Ryszarda Pażusa pt. „Poprawki i pogorszki”. Autor przekonuje w nim o konieczności podniesienia dokładności geoidy hybrydowej. – W USA geoidę hybrydową stale doskonalą w celu podniesienia dokładności pomiarów satelitarnych. W Polsce nie ma zrozumienia dla takiej potrzeby. A przecież dodatkowe obserwacje do poprawy modelu mogliby dostarczać sami geodeci – wyjaśnia. Ponieważ materiał ten wzbudził spore zainteresowanie Czytelników i dyskusję na łamach GEODETY, zdecydowaliśmy sie na udostępnienie pełnej jego treści. Porównanie geoidy PL-geoid-2011 z modelem geopotencjalnym EGM08 dla wysokości normalnych (cięcie warstwicowe różnic wysokoś­ci centymetrowe, opis w metrach) W przypadku pomiarów metodami satelitarnymi wysokość znaku geodezyjnego może być obliczana w drodze: 1. Wyrównania różnic wysokoś­ci między sąsiednimi punktami z zależnoś­ci ΔH = Δh – ΔN w układzie wysokoś­ciowym. To metoda niwelacji satelitarnej z wykorzystaniem pomiarów statycznych stosowana do otrzymywania wyższej dokładności. Jest ona równorzędna z niwelacją geometryczną aż do standardu 4 mm/km. W metodzie tej ΔN pochodzi z modelu geoidy grawimetrycznej. 2. Uwzględnienia odstępu modelu geoidy N do wysokoś­ci elipsoidalnej h punktu otrzymanej z serwisów aktywnych sieci geodezyjnych. Przy obecnie obowiązującym modelu geoidy PL-geoid-2011 dla układu wysokościowego PL-KRON86-NH poprawne w tym przypadku wydaje się oszacowanie dokładnoś­ci z błędem średnim rzędu 4-5 cm. Na dokładność pomiarów w opcji drugiej wpływają trzy elementy: 1. błędy pomiaru satelitarnego na punkcie pomiarowym wynikające z błędów instrumentalnych odbiornika (centrowania, pomiaru wysokości nad punktem, stałych instrumentalnych, jak np. błędy centrum fazowego anteny czy dryf­tu zegara); 2. błędy generowania punktów wirtualnych (VRS) lub korekt strumieni poprawek, głównie powodowane refrakcją jonosferyczną i troposferyczną; 3. błąd N, czyli wielkość odstępu geoidy od elipsoidy w punkcie pomiarowym. Należy przy tym podkreślić ważną cechę pomiarów wykorzystujących aktywne sieci geodezyjne (ASG). Wykonawca pomiarów nie ma wpływu na drugi i trzeci składnik. Usunięcie błędów refrakcyjnych to domena algorytmów na serwerach ASG. Na szczęś­cie dla krótkich wektorów, którymi posługujemy się w czasie pomiaru, błędy te są całkowicie zanied­bywalne, zwłaszcza kiedy nasze wirtualne punkty bazowe VRS są zlokalizowane na obszarze obiektu. Z kolei krajowy model geoidy jest obligatoryjny – wykonawca pomiaru nie ma więc możliwoś­ci użycia innego modelu i musi stosować się do obowiązujących przepisów. Jeżeli kontrolne pomiary wykazują niedopuszczalne różnice w satelitarnych pomiarach wysokości, zwyk­le skutkuje to koniecznością... Pełna treść artykułu (w dziale GNSS) Redakcja

«« powrót

Udostępnij:

   

więcej wiadomości GNSS

KOMENTARZE Komentarze są wyłącznie opiniami osób je zamieszczających i nie odzwierciedlają stanowiska redakcji Geoforum. Zabrania się zamieszczania linków i adresów stron internetowych, reklam oraz tekstów wulgarnych, oszczerczych, rasistowskich, szerzących nienawiść, zawierających groźby i innych, które mogą być sprzeczne z prawem. W przypadku niezachowania powyższych reguł oraz elementarnych zasad kultury wypowiedzi administrator zastrzega sobie prawo do kasowania całych wpisów. Użytkownik portalu Geoforum.pl ponosi wyłączną odpowiedzialność za zamieszczane przez siebie komentarze, w szczególności jest odpowiedzialny za ewentualne naruszenie praw lub dóbr osób trzecich oraz szkody wynikłe z tego tytułu.