Weryfikacja prac zawsze z powołaniem na konkretny przepis

Trzecim tekstem opublikowanym w lutowym GEODECIE przekraczamy półmetek serii artykułów przybliżających zmiany w zakresie weryfikacji wyników prac geodezyjnych wprowadzone nowelizacją ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne obowiązującą od 12 lipca 2014 r. Procedura weryfikacji została w nowych przepisach znacząco rozbudowana. Zdaniem prawnika Grzegorza Ninarda nie było to dobrym pomysłem, bo wydłużyło tę procedurę, a organy SGiK obciążyło dodatkowymi obowiązkami. Zanim ukształtuje się jednolita linia orzecznicza, czeka nas wiele sporów między administracją geodezyjną a wykonawstwem.

Przyjęte w art. 12b ust. 1 Pgik rozwiązanie – pisze Grzegorz Ninard – wprowadza istną rewolucję w weryfikacji wyników prac geodezyjnych. Możliwość postawienia zarzutu wadliwego wykonania pracy wymaga aktualnie każdorazowo powołania się na konkretną podstawę normatywną – przepis obowiązującego aktu prawnego.

Zasady weryfikacji wyników prac geodezyjnych diametralnie zmieniły się 12 lipca 2014 r. w związku z wejś­ciem w życie ustawy z 5 czerwca 2014 r. o zmianie ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (DzU 897). Po pierwsze, regulacja ta po raz pierwszy otrzymała status regulacji ustawowej. To nie zapisy rozporządzeń, ale samo Prawo geodezyjne i kartograficzne (dalej Pgik) określa zasady tej weryfikacji. Po drugie, wprowadzono dodatkowo tryb administracyjny i warunkowy obowiązek wydania decyzji administracyjnej. Po trzecie, zupełnie zmieniono przedmiot badania (o czym była mowa w I części artykułu opublikowanej w GEODECIE 12/2016) oraz kryteria oceny. Podobnie zatem jak i przy instytucji zgłoszenia prac geodezyjnych zrealizowano w ten sposób postulat konstytucyjności tej regulacji prawnej, tj. zamieszczania regulacji prawnej dotyczącej praw i obowiązków podmiotów prawa w przepisach rangi ustawowej. A także rozbudowano elementy proceduralne w celu podniesienia jakości ochrony prawnej wykonawców prac geodezyjnych w stosunku do organów Służby Geodezyjnej i Kartograficznej [1].

• Weryfikacja wyników w ujęciu systemowym
Na wstępie jednak trzeba odwołać się do systemowego ujęcia instytucji weryfikacji wyników prac geodezyjnych. Stanowi ona jedną z kilku instytucji powiązanych z instytucją zasobu. Zgodnie z art. 2 pkt 10 Pgik przez państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny (dalej PZGiK) rozumie się zbiory danych prowadzone na podstawie ustawy przez organy Służby Geodezyjnej i Kartograficznej (dalej SGiK), utworzone na podstawie tych zbiorów danych opracowania kartograficzne, rejestry, wykazy i zestawienia, dokumentację zawierającą wyniki prac geodezyjnych lub prac kartograficznych lub dokumenty utworzone w wyniku tych prac, a także zobrazowania lotnicze i satelitarne. PZGiK służy gospodarce narodowej, obronnoś­ci państwa, ochronie bezpieczeństwa i porządku publicznego, nauce, kulturze, ochronie przyrody i potrzebom obywateli. PZGiK składający się z centralnego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, wojewódzkich zasobów geodezyjnych i kartograficznych oraz powiatowych zasobów geodezyjnych i kartograficznych stanowi własność Skarbu Państwa i jest gromadzony w ośrodkach dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej (art. 40 ust. 1 i 2 Pgik). Do zadań Służby Geodezyjnej i Kartograficznej należy w szczególności prowadzenie PZGiK, w tym jego tworzenie, ewidencjonowanie i utrzymywanie oraz aktualizacja i udostępnianie danych (art. 7 ust. 1 pkt 3).

Prowadzenie zasobu jest zadaniem z zakresu administracji publicznej. W ramach tego zadania organy SGiK mają obowiązek utrzymania prawidłowego stanu zasobu. Pod pojęciem tym należy rozumieć m.in. wewnętrzną niesprzeczność i spójność zgromadzonych w zasobie danych i materiałów. Częścią zasobu jest ewidencja gruntów i budynków (art. 4 ust. 1a pkt 2 w zw. z art. 2 pkt 8 i 10 Pgik). Dane w niej zawarte stanowią podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych (art. 21 ust. 1 Pgik). Do zadań starosty związanych z prowadzeniem ewidencji należy m.in.:
1) utrzymanie operatu ewidencyjnego w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi;
2) ochrona danych ewidencyjnych przed ich utratą, zniszczeniem, niepożądaną modyfikacją, nieuprawnionym do nich dostępem i ujawnieniem;
3) okresowa weryfikacja danych ewidencyjnych.

Zadania te wynikają z § 44 pkt 2, 5 i 6 rozporządzenia ministra rozwoju regionalnego i budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (DzU z 2016 r. poz. 1034), dalej rozporządzenie ws. EGiB...

Pełna treść artykułu dostępna jest w lutowym GEODECIE – zarówno w wydaniu cyfrowym, jak i tradycyjnym

Redakcja