|
|2015-03-13|
GNSS, Teledetekcja, Firma, Instytucje
W stronę satelity obserwacyjnego
Po prawie roku od podpisania umowy na opracowanie studium wykonalności programu strategicznego pn. „Satelitarny system optoelektronicznej obserwacji Ziemi” poznaliśmy jego założenie. Czy jesteśmy o krok bliżej od zbudowania pierwszego polskiego satelity obserwacyjnego?
 Dr hab. Mariusz Figurski
|
|
|
|
|
|
Za stworzenie koncepcji odpowiadało konsorcjum w składzie: Wojskowa Akademia Techniczna (lider), Centrum Badań Kosmicznych PAN, Politechnika Warszawska, Astrium SAS, Polski Holding Obronny oraz WB Electronics. Na wczorajszym seminarium (12 marca) założenia studium – które obejmuje m.in. podstawowe informacje techniczne, analizę warunków budowy systemu oraz koncepcję funkcjonowania systemu – przedstawił dr Marcin Szołucha, kierownik projektu z ramienia WAT.
System ma się składać z dwóch zasadniczych segmentów: naziemnego (m.in. komórka nadzoru, stacje odbioru, system składowania i dystrybucji danych) oraz satelitarnego. Drugi z modułów obejmuje satelity obrazujące w zakresach panchromatycznym i multispektralnym o terenowej rozdzielczości poniżej 2,0 m (aparat HR) oraz 0,7 m (aparat VHR).
Proces budowy systemu wstępnie podzielono na trzy etapy: I – budowa, testy oraz wyniesienie na orbitę satelity HR oraz równoczesna budowa i uruchomienie segmentu naziemnego; II – budowa, testy oraz wyniesienie na orbitę satelity VHR; III – użytkowanie obu segmentów, w tym zbieranie i dystrybucja danych, nadzór i utrzymanie systemu. W przypadku budowy segmentu satelitarnego autorzy wyszczególnili cztery możliwe warianty jego realizacji: zakupowy, kooperacyjny, rozwojowy oraz badawczy. Zasadniczym kryterium podziału jest procent udziału własnych prac naukowo-badawczych w programie budowy takiego satelity. W zależności od wybranego wariantu różny będzie czas realizacji. Przykładowo, szacunkowy czas budowy satelity HR w wariancie kooperacyjnym to 5 lat, a rozwojowym już 8-7 lat.
Przystępując do analizy rynku krajowego, twórcy studium chcieli dotrzeć do wszystkich firm, instytucji, jednostek naukowych, które mogłyby się włączyć w ten projekt. Ostatecznie wpłynęły 64 deklaracje. Dr Szołucha zaznaczył, że możliwości polskich podmiotów są stosunkowo duże, ale mocno rozproszone i bardzo ważnym zadaniem jest ich konsolidacja.
Ponadto w studium znalazła się analiza rynku zagranicznego, analiza historii programów satelitarnych niektórych państw, możliwość wykorzystania innych projektów realizowanych w kraju oraz analizy prawne. Dr Marcin Szołucha podkreślił, że program budowy systemu satelitarnego niesie za sobą wiele korzyści, m.in.: rozwój narodowego przemysłu kosmicznego, upowszechnienie analiz obrazowych na rynku komercyjnym, rozwój oprogramowania opartego na analizie obrazu, a także konsolidację krajowego przemysłu wokół programu satelitarnego.
Dr Marcin Szołucha oraz dr hab. Janusz Bogusz
Wczorajsze spotkanie było także okazją do zaprezentowania działań związanych z technologią kosmiczną i satelitarną, które realizowane są przez Wojskową Akademię Techniczną we współpracy zarówno z biznesem, jak i administracją publiczną. Dr hab. Mariusz Figurski, prorektor WAT przypomniał, że z inicjatywy dwóch podmiotów – WAT i Centrum Badań Kosmicznych – w ubiegłym roku powstał Klaster Inżynierii Kosmicznej i Satelitarnej, który skupia kilkudziesięciu członków – podmioty zarówno z obszaru nauki, administracji jak i biznesu. Podkreślił również, że część członków klastra jest autorami studium.
Drugie przedsięwzięcie, które również zostało zrealizowane z inicjatywy WAT i CBK to Krajowe Centrum Inżynierii Kosmicznej i Satelitarnej. Więcej o KCIKiS i realizowanym przez Centrum projekcie budowy nowego ośrodka badawczo-produkcyjnego, który będzie świadczył usługi w zakresie technologii kosmicznych opowiadał, dr hab. Janusz Bogusz (WAT). Podkreślił on, że przedsięwzięcie znalazło się na Polskiej Mapie Drogowej Infrastruktury Badawczej, co stwarza liczne możliwości pozyskania środków na jego realizację.
Dr hab. Mariusz Figurski przybliżył również ofertę edukacyjną WAT. W tym roku w Instytucie Optoelektroniki i przy współpracy z Centrum Badań Kosmicznych zostanie uruchomiony nowy kierunek: inżynieria kosmiczna i satelitarna. W kooperacji z CBK powstanie też nowa specjalność na kierunku geodezja i kartografia (Wydział Inżynierii Lądowej i Geodezji) – techniki kosmiczne i satelitarne w geodezji.
W trakcie spotkanie zarówno dr hab. Figurski, jak i poszczególni prelegenci wielokrotnie podkreślali, że seminarium jest także próbą zintegrowania środowiska, które obejmuje szeroko rozumiane technologie kosmiczne. Miejmy nadzieję, że już niedługo będziemy mieli możliwość poznać wymierne skutki tej integracji.
Damian Czekaj
|
