Z nowoczesną fotogrametrią na dnie Bałtyku

Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku rozwija nowatorską metodę fotogrametrycznej dokumentacji podwodnej 3D obiektów zalegających na dnie Zatoki Gdańskiej.

Podczas realizacji projektów finansowanych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w latach 2013-14 powstały modele 3D trzech wraków z Zatoki Gdańskiej (F53.27 „Porcelanowiec” oraz F53.14 i F 53.31 „Głazik”).

Fotogrametria „Porcelanowca” była pierwszą w Polsce (i jedną z pierwszych na świecie) próbą wykonania podwodnej dokumentacji 3D stanowiska archeologicznego. Trójwymiarowy model „Głazika”, stworzony na podstawie badań przeprowadzonych latem i jesienią tego roku, jest udoskonaleniem tej metody. To właśnie podczas prac badawczych na wraku F 53.31 odnaleziona została kamionkowa butelka „Seltersa” sprzed 200 lat.

– Model 3D „Głazika” powstał na podstawie ponad 6 tys. fotogramów. Jest on o wiele lepszej jakości od zeszłorocznego opracowania „Porcelanowca” – podkreśla Tomasz Bednarz kierujący projektem „Inwentaryzacja wraków F 53.14 i F53.31 z Zatoki Gdańskiej” finansowanego przez MKiDN, w ramach którego modele 3D obu wraków są tworzone. – Cieszy nas, iż możemy tworzyć te modele nawet przy małej przejrzystości wody, bez straty ich jakości. Wystarczy nam zaledwie metr widzialności – dodaje.

Fotogrametryczne modele 3D podwodnych wraków są rewolucją w metodyce badań i sposobie dokumentowania tego typu obiektów. Metoda ta jest od 2013 roku równolegle stosowana i rozwijana przez dwa ośrodki badawcze – Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku (wraki z Zatoki Gdańskiej) oraz Texas A&M University (projekt „Gnalic”). Obie instytucje są światowymi liderami w dziedzinie budowy podwodnych fotogrametrycznych modeli 3D.

Źródło: NMM