Właśnie ukazał się pierwszy tom z zaplanowanej na kilka lat serii - tzw. gazetera narodowego, czyli oficjalnego wykazu standaryzowanych nazw geograficznych. Zawiera on blisko 16 tys. nazw obiektów wodnych (tzw. hydronimów) z podziałem na dwie części: pierwsza – wody płynące, źródła, wodospady; druga – wody stojące. Zostały one zweryfikowane i ustalone przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych działającą od 1997 r. przy ministrze spraw wewnętrznych i administracji.
Jak czytamy w przedmowie od wydawcy, z inicjatywą wydania gazetera narodowego Główny Urząd Geodezji i Kartografii wystąpił już w końcu lat 70. ubiegłego wieku, oferując finansowanie jego przygotowania i druku. Rezultatem wieloletnich prac było opublikowanie w 1991 r. obszernego tomu „Nazwy geograficzne Rzeczypospolitej Polskiej” zawierającego jednak tylko około 28 000 nazw (w tym prawie 3500 nazw obiektów wodnych). Jednak ze względu na ograniczony zakres tej publikacji, wystarczający do opracowania map jedynie w skali 1:500 000 i skalach mniejszych, postanowiono przystąpić do przygotowania nowej, pełniejszej publikacji. W końcu lat 90. rozpoczęły się więc prace nad nowym gazeterem narodowym, zawierającym w miarę możliwości kompletny wykaz standaryzowanych nazw poszczególnych obiektów. Postanowiono publikować go sukcesywnie w formie wielotomowego wydawnictwa pt. „Nazewnictwo geograficzne Polski”. Opisywana publikacja jest właśnie pierwszym tomem serii. Nazwy w wykazie wód powierzchniowych są w niej ułożone w porządku alfabetycznym, a układ hydrograficzny schematycznie przedstawia załączona mapa „Polska. Główne dorzecza i zlewnie” w skali 1:3 000 000. Wszystkie tytuły, teksty wprowadzające i nagłówki tabel podano także w języku angielskim.
