Wirtualnie z nową geoidą

Metoda szybka statyczna (RS) ma – poza dawaniem wysokich dokładności – drugą istotną zaletę. Wymaga jedynie pomiaru jednoczęstotliwościowym odbiornikiem GPS i odbywa się to bez straty dokładności w porównaniu z innymi odbiornikami.

Fragment mapy prezentującej porównanie modelu geopotencjalnego EGM-2008 z geoidą PL-geoid-2011

Dane określające wartości modelu obowiązującej quasi-geoidy zamieszczone w Biuletynie Informacji Publicznej GUGiK są wykonaniem delegacji rozporządzenia Rady Ministrów z 15 października 2012 r. w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych. Wprowadzenie do obligatoryjnego stosowania modelu quasi-geoidy o nazwie PL-geoid-2011 istotnie upraszcza procedury obliczania położenia punktów pomiarowej osnowy dwufunkcyjnej (poziomej i wysokościowej). Osobnym tematem jest analiza, czy ten nałożony obowiązek pozwala na dokładniejsze niż do tej pory wyznaczanie wysokości metodami satelitarnymi. W tym artykule o tych wątpliwoś­ciach będzie tylko wzmianka.

Włączenie punktów aktywnej sieci geodezyjnej ASG-EUPOS do krajowej osnowy wysokościowej, czyli wyznaczenie wysokości normalnych (H) dla stacji referencyjnych w układzie wysokości PL-KRON86-NH, umożliwiło modelowanie geoidy hybrydowej (niwelacyjnej) opartej na najnowszych wynikach kampanii pomiarowo-obliczeniowej integrującej stacje referencyjne ASG-EUPOS z osnowami podstawowymi i na globalnym modelu geopotencjalnym EGM-2008. Do wpasowania (kalibrowania) EGM-2008 na osnowę wysokościową wykorzystano w sumie 570 punktów, na których wykonane zos­tały nowe pomiary, w tym: 213 stacji referencyjnych i ich ekscentrów (osnowa 3D pomierzona metodą GNSS i 1D pomierzona metodą niwelacji precyzyjnej w latach 2010-11), 40 punktów sieci EUVN (osnowa 3D pomierzona metodą GNSS i 1D pomierzona metodą niwelacji precyzyjnej) i 317 punktów sieci EUREF-POL i POLREF (osnowa 3D pomierzona metodą GNSS i 1D pomierzona metodą niwelacji precyzyjnej i technicznej w latach 90. ubiegłego wieku).

Przyjęto oryginalne, ale też dyskusyjne założenie, że odstępy geoidy od elipsoidy na stacjach referencyjnych ASG-EUPOS powinny być bezbłędnie równe empirycznej różnicy wysokości geodezyjnych (h) w układzie PL-ETRF2000-GRS80h i wysokości normalnych (H) w układzie wysokoś­ciowym PL-KRON86-NH.

Pełna treść artykułu Ryszarda Pażusa i Aleksandra Mroza w majowym wydaniu miesięcznika GEODETA

Redakcja