Od mostów do witraży, czyli geodezyjne wyzwania na budowie świątyni

Jednym z bardziej spektakularnych, ale i newralgicznych momentów budowy Świątyni Opatrzności Bożej na warszawskim Wilanowie było wciąganie dwóch masywnych, betonowych mostów. O geodezyjnych wyzwaniach, jakie się z tym wiązały, pisze w najnowszym GEODECIE Dariusz P. Kowalik, który geodezyjnie obsługiwał całą operację.

„Pierwszy most wciągaliśmy 20 godzin. Na nim uczyliś­my się wszyscy koordynacji. Mimo że sprawdziłem wszystkie pomiary i obliczenia dwa razy, a tyczenia wykonałem dwiema niezależnymi metodami, sam miałem obawy. Wykonanie mostu nig­dy nie jest idealne, siłowniki też mają swoją inercję, ciężar żelbetowego elementu wiszącego na linach luźno jak wahadło przeogromny, a dylatacja projektowa to – ni mniej, ni więcej – tylko 2 centymetry. Dodatkowo szarpnięcie którymkolwiek siłownikiem lub brak jednakowego posuwu powodował natychmiastowe skręcenia. A miejsca na skręcenia nie było, bo przy 2 centymetrach prześwitu baliśmy się sklinowania.

Widok jadącego do góry mostu był przerażający, wszystkim się wydawało „na oko”, że nie wejdzie w trzecią płaszczyznę. Dyrektor Dariusz Masłowski z BBR (firmy, która zamontowała we wskazanych przeze mnie miejscach siłowniki wciągające tego olbrzyma), biegał ze mną na górę i na dół, choć trudno byłoby nazwać nas chłopcami. Bartosz Łukianiuk (też z BBR) stał dzielnie na dole, robiąc co chwilę zdjęcia, z których powstał film.”

Zapraszamy do obejrzenia filmu na Geoforum.pl oraz zapoznania się z relacją Dariusza P. Kowalika w lipcowym wydaniu miesięcznika GEODETA, gdzie mowa nie tylko o mostach.

Redakcja