REKLAMA

Najnowsze wydarzenia z dziedziny geodezji, nawigacji satelitarnej, GIS, katastru, teledetekcji, kartografii. Nowości rynkowe, technologiczne, prawne, wydawnicze. Konferencje, targi, administracja.

REKLAMA

blog

REKLAMA

»» Geowiedza » Geoludzie »

Geoludzie

Edward Warchałowski (1885-1953)

Urodził się 4 października 1885 roku w Piestrzecu koło Stopnicy na Kielecczyźnie w rodzinie ziemiańskiej. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Jędrzejowie w 1904 roku uczęszczał do średniej Szkoły Mierniczej w Pskowie. W latach 1907-11 studiował w Konstantynowskim Instytucie Mierniczym w Moskwie. Równolegle (1910-12) studiował matematykę na tamtejszym uniwersytecie. Pracę zawodową rozpoczął już w 1908 roku (parcelacja w Guberni Pskowskiej). W 1909 roku został asystentem w Katedrze Geodezji Wyższej. Po ukończeniu studiów brał udział w pomiarach triangulacyjnych i niwelacyjnych Wilna, Tallina i Bogorodska (1910-13). Od 1910 roku prowadził działalność naukową i dydaktyczną w Katedrze Geodezji Instytutu Geodezyjnego. W 1912 roku obronił pracę doktorską na temat "Badania instrumentu bazowego W. Struvego", a następnie habilitacyjną "Niwelacja o najwyższej dokładności" (1916 r.). Jest autorem opracowania pt. "Zarys fotogrametrii" - pierwszej rosyjskiej publikacji w tej nowej dziedzinie (1912 r.). Jego autorstwa są rozdziały dotyczące triangulacji i rachunku wyrównawczego w rosyjskim podręczniku do geodezji niższej. Prowadził wykłady na Uniwersytecie Moskiewskim. W 1915 roku objął katedrę rachunku prawdopodobieństwa i rachunku wyrównawczego, a w 1918 został profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Geodezji i Rachunku Prawdopodobieństwa w Moskiewskim Instytucie Geodezyjnym (na który przemianowano Konstantynowski Instytut Mierniczy). Po obaleniu caratu i objęciu władzy przez bolszewików Warchałowski organizował w latach 1919-21 rosyjski Główny Urząd Geodezji i został zastępcą przewodniczącego jego Rady Technicznej i członkiem Kolegium Zarządzającego. Pod koniec 1921 roku wrócił do Polski i prowadził wykłady z miernictwa na nowo utworzonym Wydziale Mierniczym Politechniki Warszawskiej. Wiosną następnego roku otrzymał nominację na profesora zwyczajnego i został kierownikiem Katedry Miernictwa I na tej uczelni. Zorganizował kadrę i opracował program nauczania. Jej podstawowy trzon stanowili absolwenci Konstantynowskiego Instytutu (m.in.: Jan Piotrowski, Stanisław Kluźniak, Stanisław Bem). W latach 1925-28 Warchałowski kierował pracami przy zakładaniu sieci triangulacyjnej i niwelacyjnej Warszawy. W 1926 roku brał udział w utworzeniu Polskiego Narodowego Komitetu Geodezji i Geofizyki i został jego sekretarzem. Pisze podręczniki z zakresu rachunku wyrównawczego i niwelacji geometrycznej. Jest autorem licznych opracowań naukowych, m.in. "Rachunek wyrównawczy według metody najmniejszych kwadratów" (1923 r.), "Triangulacja m. Warszawy" (1928 r.), "Wyrównania triangulacji jako obserwacji pośrednich", które stosowano w Polsce w obliczeniach sieci triangulacyjnych jak również "Zastosowanie krakowianów w rachunku geodezyjnym" (1931 r.). W latach 1924-25 i 1932-33 był dziekanem Wydziału Inżynierii Wodnej oraz Geodezyjnego; w latach 1924-26 był delegatem do uczelnianego Senatu, a w latach 1936-39 był rektorem Politechniki Warszawskiej. W okresie 1934-39 pełnił funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Astronomicznego. W 1930 roku został członkiem Akademii Nauk Technicznych. W czasie II wojny światowej zorganizował tajne nauczanie, kierował Państwową Szkołą Budownictwa Lądowego i Wodnego, a od 1942 roku Państwową Szkołą Techniczną w Warszawie. Jednocześnie prowadził tajne nauczanie. Po upadku powstaniu warszawskiego przebywał w Krakowie i Kielcach. W 1945 roku wrócił do stolicy i przystąpił do odbudowy Politechniki i organizacji państwowej służby geodezyjnej. Warchałowski został szefem Komitetu Odbudowy uczelni. W latach 1945-46 (oraz 1951-52) był ponownie rektorem Politechniki. Równocześnie organizował Geodezyjny Instytut Naukowo-Badawczy w Warszawie i był jego dyrektorem (1945-49). W latach 1948-51 został prezesem Głównego Urzędu Pomiarów Kraju. W 1952 roku został przewodniczącym Komitetu Geodezji Polskiej Akademii Nauk. W tym samym roku opublikował fundamentalną pozycję "Geodezja wyższa" (przetłumaczoną na język angielski) w 1954 r. "Niwelację precyzyjną" oraz przygotował do druku podręcznik z zakresu rachunku wyrównawczego (wydane po jego śmierci). Współorganizował Instytut Geodezji na Politechnice Warszawskiej i Wydział Geodezji na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Był doktorem honoris causa AGH. Przewodniczył kolegium redakcyjnemu czasopisma "Geodezja i Kartografia". Jego imieniem nazwano jedną z ulic w warszawskiej dzielnicy Ursynów. Był członkiem Centralnego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego. Zmarł 6 marca 1953 roku w Warszawie. Uznawany jest za jednego z najwybitniejszych polskich geodetów. Oprac. JP

REKLAMA

kalendarium imprez

filmy

Dron prześwietla budynek za pomocą wi-fi

więcej filmów ...

czy wiesz, że...

REKLAMA

O nas

Geoforum.pl jest portalem internetowym i obszernym kompendium wiedzy na tematy związane z geodezją, kartografią, katastrem, GIS-em, fotogrametrią i teledetekcją, nawigacją satelitarną itp.

Historia

Portal Geoforum.pl został uruchomiony przez redakcję miesięcznika GEODETA w 2005 r. i był prowadzony do 2023 r. przez Geodeta Sp. z o.o.

Od 2 maja 2023 roku serwis prowadzony jest przez Geo-System Sp. z o.o.

Reklama

Zapraszamy do kontaktu na adres
redakcji:

Kontakt

Redaktor prowadzący:
Damian Czekaj
Sekretarz redakcji:
Oliwia Horbaczewska
prześlij newsa