Wieloletni pracownik Politechniki Gdańskiej, specjalista w zakresie geodezji inżynieryjnej oraz pomiarów kontrolnych w budownictwie.

Urodził się 3 marca 1929 r. we Lwowie. W 1949 r. po zdaniu matury w Liceum Ogólnokształcącym im. St. Żeromskiego w Jeleniej Górze, rozpoczął studia na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej, które ukończył w 1955 r. (specjalność – konstrukcje budowlane). W latach 1959-64 odbył studia na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej (specjalność – geodezja inżynieryjno-przemysłowa).

Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1970 r. (temat rozprawy doktorskiej: „Deformacje przypowierzchniowych warstw niektórych gruntów Żuław Wiślanych pod wpływem mrozu i zmian wilgotności”), a doktora habilitowanego – w 1987 r. (temat rozprawy habilitacyjnej: „Badanie przemieszczeń i odkształceń morskich budowli hydrotechnicznych”). W 1992 r. otrzymał tytuł profesora nauk technicznych.Pracę dydaktyczną rozpoczął w 1953 r. w Katedrze Miernictwa i Geodezji Wydziału Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej. W 1985 r. został powołany na stanowisko kierownika Katedry Geodezji PG i pozostał nim do czasu odejścia na emeryturę w 1999 r.. W latach 1990-93 był dziekanem Wydziału Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej. W ostatnich latach był nauczycielem w Wyższej Szkole Gospodarki Krajowej w Kutnie na Wydziale Nauk Technicznych.

Od 1970 r. był członkiem Stowarzyszenia Geodetów Polskich. W latach 1988-92 był przedstawicielem SGP w IV Komisji Międzynarodowej Federacji Geodetów (FIG) „Pomiary hydrograficzne”, w latach 1990-98 – członkiem Komitetu Geodezji PAN, a w latach 1982-99 – członkiem Sekcji Geodezji Inżynieryjnej Komitetu Geodezji PAN.Opublikowany dorobek naukowy prof. Żurowskiego obejmuje ogółem ponad 100 pozycji (19 w językach obcych) w tym 94 indywidualne, 16 współautorskich oraz 3 książki i 4 skrypty. Był autorem ponad 150 opracowań i ekspertyz z dziedziny geodezji inżynieryjnej oraz pomiarów kontrolnych w budownictwie.Uzyskał trzy indywidualne Nagrody Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, 28 Nagród Rektora, a także odznaczenia (m.in. Złoty Krzyż Zasługi – 1974 r.; Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1980 r.; Medal Komisji Edukacji Narodowej – 1990 r.; Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1997 r.).

Zmarł 25 marca 2016 r. w wieku 87 lat.