Znany na świecie niemiecki geodeta, który wniósł istotny wkład w rozwój nowoczesnych metod matematycznych w geodezji.

Erik Wilhelm Grafarend urodził się 30 października 1939 r. w Essen. Studiował geodezję górniczą na Politechnice Clausthal-Zellerfeld, którą ukończył w 1964 roku. Następnie (do 1968 r.) studiował geofizykę i fizykę. Po uzyskaniu doktoratu w 1966 r. pracował w Instytucie Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Clausthal-Zellerfeld (1966-1968), a następnie w Instytucie Geodezji Teoretycznej Uniwersytetu w Bonn, gdzie uzyskał habilitację w 1971 r. W roku 1972 uzyskał tutuł profesora. W latach 1972-1973 pracował na Wydziale Nauk Geodezyjnych Ohio State University w Columbus (USA) oraz Instytucie Geodezyjnym Uniwersytetu w Uppsali w Szwecji. W 1975 r. został zatrudniony w Katedrze Geodezji Astronomicznej i Fizycznej na Uniwersytecie Bundeswehry w Monachium.

Od 1980 roku kierował Instytutem Geodezyjnym Uniwersytetu w Stuttgarcie. Jego główne obszary pracy badawczej obejmowały m.in.: geodezję fizyczną, satelitarne pozycjonowanie geodezyjne, statystykę matematyczną, a także projektowanie sieci geodezyjnych. Opublikował kilka książek i ponad 200 prac naukowych.

Był członkiem Towarzystwa Nauk im. Leibniza w Berlinie, a od 2010 r. – członkiem zagranicznym Fińskiej Akademii Nauk. Przeszedł na emeryturę w 2005 r., ale nadal zajmował sie badaniami geodezyjnymi.

Prof. Erik W. Grafarend był wyróżniony m.in: nagrodą Bomford Prize (1975) przyznaną przez Międzynarodową Asocjację Geodezji (IAG), Senior Scientist Award (1978) Amerykańskiej Akademii Nauk oraz tytułami doktora honoris causa: Wydziału Inżynierii Lądowej i Geodezji Uniwersytetu Federalnych Sił Zbrojnych w Monachium (2001), Królewskiego Sztokholmskiego Uniwersytetu Nauk Stosowanych (1989), Uniwersytetu Technicznego w Darmstadt (1996) oraz Uniwersytetu Technicznego w Budapeszcie (1998).

Zmarł 8 grudnia w wieku 81 lat.