Wieloletni kierownik Katedry Geodezji na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu, naukowiec i dydaktyk. Urodził się 8 września 1911 r. w Przemyślu. Studiował we Lwowie. I tam w czasie II wojny światowej zdał egzamin dyplomowy w konspiracji, który po wojnie ponownie złożył na Akademii Górniczej w Krakowie. Następnie związał się na stałe z Wrocławiem, gdzie na połączonych wówczas uczelniach – Uniwersytecie i Politechnice –organizował od podstaw Katedrę Miernictwa. Jednostka ta została przemianowana w 1954 r. na Katedrę Geodezji w wyodrębnionej już Wyższej Szkole Rolniczej (od 1972 r. – Akademia Rolnicza, dziś – Uniwersytet Przyrodniczy). Katedrą przekształconą w 1972 r. na Instytut Geodezji i Zastosowań Matematycznych kierował aż do emerytury, na którą przeszedł w 1981 r. Pełnił wiele funkcji kierowniczych m.in. dziekana wydziału (1954-58) i prorektora ds. nauczania (1961-65). W 1952 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych, a w 1964 r. został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego.

Profesor Hlibowicki specjalizował się w zastosowaniach geodezji w gospodarce rolnej i wodnej, a także w kartografii matematycznej i redakcji map tematycznych. Zajmował się również pracą dydaktyczną. Wypromował 10 doktorów, z których 5 zostało profesorami. Opracował (jako współautor i redaktor) liczne skrypty i podręczniki, takie jak: „Geodezja dla meliorantów” (5 wydań, 1963-71), „Geodezja” (1975) czy wyróżniona nagrodą ministra „Geodezja wyższa i astronomia geodezyjna” (1981). Będąc przewodniczącym ministerialnego Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego dla kierunku Geodezja Urządzeń Rolnych, wniósł wkład w organizowanie studiów geodezyjnych na uczelniach rolniczych. Zmarł 15 czerwca 1999 roku,  został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Dąbrowicy koło Lublina.

Oprac. Barbara Stefańska na podstawie notki na stronie UP we Wrocławiu, styczeń 2011 r.
Fot. UP Wrocław