Kiedy do pomiarów granic niezbędna jest "dwójka"?

Czy na gruncie obowiązującego prawa posiadanie przez geodetę uprawnień geodezyjnych z zakresów 1 i 4 uprawnia go do przygotowania operatu technicznego z wyznaczenia punktów granicznych oraz ustalenia granic do celów ewidencji gruntów i budynków? Wyrok w tej sprawie ogłosił niedawno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi.

Jak napisano w uzasadnieniu wyroku (sygn. akt III SA/Łd 709/15): „wyznaczanie punktów granicznych skutkujące bezpośrednio na przebieg linii granicznej i na obszar nieruchomości stawia wykonawcy prac geodezyjnych inne wymagania, przede wszystkim co do znajomości przepisów prawnych, niż są wymagane w przypadku pozostałych zakresów uprawnień zawodowych. Słusznie też organ [WINGiK – przyp. red.] – powołując art. 39 Prawa geodezyjnego i kartograficznego oraz § 37 i § 38 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków – stwierdza, że wyznaczenie punktów granicznych i ustalenie granic (gdy brak jest odpowiedniej dokumentacji lub dane w niej zawarte nie są wiarygodne – dopisek sądu) zobowiązuje wykonawcę do posiadania uprawnień zawodowych z zakresu 2. Trzeba bowiem zwrócić uwagę na łączność regulacji załącznika 2 do rozporządzenia w sprawie uprawnień zakres 2 uprawnień z §37 i §38 w zw. z §36 rozporządzenia ws. EGiB. Wymienione w zakresie 2 prace związane z ustalaniem granic w trybie przepisów o ewidencji gruntów i budynków oraz podziałami nieruchomości, w tym w trybie rozgraniczeniowym, są jednocześnie pracami wskazanymi w § 37 i § 38 w zw. z § 36 rozporządzenia ws. EGiB. Ich wykonanie jest zaś dokonywane w celu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych. Co więcej, w tych ostatnich przepisach ustawodawca nawiązuje do dokumentacji sporządzonej m.in. w postępowaniu rozgraniczającym, w celu podziału nieruchomości czy wznawiania znaków granicznych”.

Co ciekawe, w sprawie tej przedstawiono stanowisko głównego geodety kraju, który uznał, że czynności wznowienia znaków granicznych i wyznaczania punktów granicznych, wykonywane w trybie art. 39 Pgik lub czynności ustalenia przebiegu granic ewidencyjnych, w tym położenia punktów granicznych, wykonane w trybie §37 – §39 rozporządzenia ws. EGiB, należy potraktować jako czynności identyfikujące położenie gruntów granicznych na gruncie, a identyfikacja ta jest częścią składową geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego obiektu punktowego, jakim jest punkt graniczny.

WSA podkreślił jednak, że w świetle przepisów przedstawionych w sentencji, trudno podzielić pogląd GGK. „Powoływane przez skarżącego wytyczne GGK nie stanowią w polskim systemie prawnym źródeł prawa w indywidualnej sprawie, a jedynie są poglądem podmiotu, który je sformułował. Nie mają one zatem mocy wiążącej i organy administracji geodezyjnej i kartograficznej nie są nimi związane” – napisano w wyroku.

JK