Ciekawe Tematyarchiwum Geodetywiadomościnewsletterkontaktreklama
Najnowsze wydarzenia z dziedziny geodezji, nawigacji satelitarnej, GIS, katastru, teledetekcji, kartografii. Nowości rynkowe, technologiczne, prawne, wydawnicze. Konferencje, targi, administracja.
publikacje
blog

Prace pomiarowe i inne

- «« « część 3 z 4 » »»


Oddziały 1928 1929 1930 1931*
Pomiarów astronomicznych 1 1 1 2
Wywiadowcze 1 1 1 3
Budowlane 2 3 2 3
Obserwacyjne 2 6 4 8
Niwelacyjne 1 1 - 6
Triangulacji szczegółowej 1 1 1 3
Pomiarów lokalnych 1 1 1 -
Razem 9 14 10 25

Liczba oddziałów polowych w latach 1928-1931
Źródło: B. Krassowski, Polska kartografia wojskowa 1918-1945, Warszawa 1974, s. 73.
*liczba oddziałów polowych łącznie z oddziałami Ministerstwa Robót Publicznych

W 1932 r. WIG wydał Katalog punktów trygonometrycznych Rzeczypospolitej Polskiej, było to ważne przedsięwzięcie dla ówczesnej geodezji i kartografii. W tym celu wykorzystano punkty różnych sieci pozostawione przez zaborców i przestudiowano liczne wydawnictwa i unikalne materiały.

W 1939 r. wydano z kolei Katalog wysokości reperów polskiej podstawowej sieci niwelacji precyzyjnej I-go rzędu. Sieć ta oparta była na 7 punktach fundamentalnych (wiekowych). Warto wspomnieć, że za system wysokości przyjęto w Polsce poziom odniesienia Morza Północnego wyznaczony za pomocą mareografu w Amsterdamie, a określony dla reperu znajdującego się w ścianie gmachu w Toruniu.



Źródło: Sprawozdane z wykonywanych prac WIG z 1938 r., WSG 1939, nr 1, s. 107.

Istotne miejsce w pomiarach zajmowała także triangulacja szczegółowa. Co roku kilkunastu oficerów geodetów zakładało triangulację szczegółową na stolikach topograficznych (od 15 do 20 punktów na stolik) w skali 1:20 000; w następnych latach były one opracowywane przez topografów. Każdy oficer w ciągu sezonu (5,5 miesiąca) wykonywał średnio pięć stolików topograficznych.
W 1939 r. stan prac triangulacyjnych przedstawiał się następująco: cała powierzchnia państwa na wschód od południka 24° była w pomierzona i stanowiła pełną sieć powierzchniową. Tylko w rejonie południowego Polesia nie zdołano przeprowadzić wszystkich obserwacji.

Warto też tutaj wspomnieć o współpracy z Czechosłowacją. 24 i 25 lutego 1931 r. odbyła się w Pradze polsko-czechosłowacka konferencja w sprawie nawiązania triangulacji obu państw. W jej efekcie do 1938 r. sieci triangulacyjne obu państw zostały powiązane ze sobą. Oficerowie WIG w latach 1938 i 1939 wykonywali pomiary graniczne w związku z zajęciem terenów Śląska Zaolziańskiego i Czadeckiego przez Wojsko Polskie.

Na podkreślenie zasługują również publikacje, które przyczyniały się do rozwoju wiedzy geograficznej, kartograficznej, geodezyjnej i topograficznej w wojsku oraz w środowiskach cywilnych. Należą do nich zeszyty kwartalnika „Wiadomości Służby Geograficznej” (WSG) oraz seria Biblioteki Służby Geograficznej – tzw. seria z trzema trójkątami, w której ukazało się 17 tomów.

W okresie międzywojennym oficerowie WIG opracowali i wydali wiele podręczników i pomocy szkoleniowych. W 1922 r. ukazał się podręcznik pt. „Zarys topografii dla szkół wojskowych”, którego autorami byli kpt. Stefan Gąsiewicz i por. Jan Rössler. Omówiono w nim mapy polskie i państw zaborczych, zasady orientacji w terenie, rozwiązywania zadań na mapach i wykonywania szkiców. Opisano także instrumenty i przyrządy pomiarowe stosowane w topografii.

W 1926 r. ukazał się kolejny podręcznik kpt. Stefana Gąsiewicza „Terenoznawstwo, kartoznawstwo i zdjęcia terenu”. Przedstawiono w nim wpływ terenu na prowadzenie działań bojowych oraz zagadnienia dotyczące umiejętności korzystania z map, sposoby ich opracowania, zasady orientowania się w terenie i wykonywania szkiców terenu. Podano sposoby wykonania stołu plastycznego oraz załączono tablice znaków topograficznych. Był to najlepszy podręcznik w okresie międzywojennym.
Z kolei kpt. Wacław Jamiołkowski i Aleksander Stocki opracowali podręcznik pt. „Topografia wojskowa”, który obejmował zagadnienia dotyczące znajomości map, zasad orientacji w terenie i wykonywania szkiców oraz możliwości zastosowania fotogrametrii w wojsku. Końcowy rozdział poświęcono zadaniom służby geograficznej podczas wojny. Do książki dołączono mapy i szkice.

W 1928 r. kpt. Marian Hełm-Pirgo opracował podręcznik pt. „Kartografia – wojskowe wyzyskanie terenu” omawiający sposoby korzystania z map, orientowania się w terenie oraz wykonywania szkiców. Przedstawiono w nim również sposoby oceny terenu oraz jego wpływ na prowadzenie działań bojowych.



część 3 z 4
«« « 1 2 3 4 » »»



dodaj komentarz

KOMENTARZE Komentarze są wyłącznie opiniami osób je zamieszczających i nie odzwierciedlają stanowiska redakcji Geoforum. Zabrania się zamieszczania linków i adresów stron internetowych, reklam oraz tekstów wulgarnych, oszczerczych, rasistowskich, szerzących nienawiść, zawierających groźby i innych, które mogą być sprzeczne z prawem. W przypadku niezachowania powyższych reguł oraz elementarnych zasad kultury wypowiedzi administrator zastrzega sobie prawo do kasowania całych wpisów. Użytkownik portalu Geoforum.pl ponosi wyłączną odpowiedzialność za zamieszczane przez siebie komentarze, w szczególności jest odpowiedzialny za ewentualne naruszenie praw lub dóbr osób trzecich oraz szkody wynikłe z tego tytułu.

ładowanie komentarzy

kalendarium imprez
filmy
Mazurska perełka architektury w chmurze punktów
czy wiesz, że...
© 2023 - 2024 Geo-System Sp. z o.o.

O nas

Geoforum.pl jest portalem internetowym i obszernym kompendium wiedzy na tematy związane z geodezją, kartografią, katastrem, GIS-em, fotogrametrią i teledetekcją, nawigacją satelitarną itp.

Historia

Portal Geoforum.pl został uruchomiony przez redakcję miesięcznika GEODETA w 2005 r. i był prowadzony do 2023 r. przez Geodeta Sp. z o.o.
Od 2 maja 2023 roku serwis prowadzony jest przez Geo-System Sp. z o.o.

Reklama

Zapraszamy do kontaktu na adres
redakcji:

Kontakt

Redaktor prowadzący:
Damian Czekaj
Sekretarz redakcji:
Oliwia Horbaczewska
prześlij newsa
facebook twitter linkedIn Instagram RSS